Το πράσινο πρόβλημα

Για μεταστροφή του εκλογικού κλίματος γίνεται λόγος αυτές τις ημέρες με αφορμή δημοσκόπηση, που δείχνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να προηγείται της Νέας Δημοκρατίας, αλλά χωρίς περαιτέρω (και σοβαρά) επιχειρήματα.

Ειδικότερα, την Κυριακή 26 Φεβρουαρίου είδε το φως της δημοσιότητας έρευνα της ΑΛΚΟ, που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας «Έθνος της Κυριακής», κατά το διάστημα 12 έως 21 Φεβρουαρίου 2006, μεταξύ 1.600 πολιτών, με τη μέθοδο της προσωπικής συνέντευξης. Σύμφωνα με αυτή λοιπόν στην πρόθεση ψήφου η αξιωματική αντιπολίτευση συγκεντρώνει το 34,4 % των απαντήσεων, έναντι του 34 % στο οποίο αρκείται η κυβέρνηση.

Το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε σε αυτό ακριβώς το σημείο και το- γνωστών χρωματικών προτιμήσεων- σύνολο των Μ.Μ.Ε. δεν έχασε την ευκαιρία να σηκώσει λάβαρα επανάστασης και να τραγουδήσει παιάνες εθνεγέρσεως της πράσινης γενιάς. Μόνο που για να γίνει πιο πειστική έκανε περίπου «γαργάρα» μια σειρά από παραμέτρους, που αν δεν τις λάβεις υπόψη η μέρα γίνεται νύκτα…

Όπως επί παραδείγματι η δεκαδική διαφορά, που προφανώς και μόνο ως πιθανή μπορεί να εκληφθεί, σαφώς κινούμενη στα όρια του στατιστικού λάθους. Όπως το ότι τρίτο κόμμα εμφανίζεται η αδιευκρίνιστη ψήφος με συνολικό ποσοστό το 14,5 %. Όπως το αρκετά υψηλότερο ποσοστό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην συσπείρωση, αντιστοίχως επομένως η μικρότερη προοπτική του για αύξηση της δύναμής του. Όπως η συντήρηση μεγάλης υπεροχής του κ. Καραμανλή έναντι του κ. Παπανδρέου, αλλά και της κυβερνώσας παράταξης στην παράσταση νίκης. Κρατήστε το τελευταίο και ανατρέξτε στην επιστημονική ανάλυση των δημοσκοπήσεων. Θα διαπιστώσετε ότι την τάση ακριβώς αυτός ο δείκτης την δείχνει, αυτός κατευθύνει σε συγκεκριμένες επιλογές τους αναποφάσιστους και γι αυτό θεωρείται ο κρισιμότερος. Τέλος, καλό είναι να μην υποτιμούμε και το γεγονός ότι η εν λόγω έρευνα είναι η μόνη που φέρνει- έστω φαινομενικά- το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπροστά…

Η πολιτική ανάλυση βεβαίως δεν είναι δημοσκοπικά συμπεράσματα. Τουλάχιστον δεν εξαντλείται σε αυτά. Αποτελούν όμως χρήσιμο εργαλείο. Δεν μπορεί λοιπόν παρά να σημειώσει κανείς ότι η συγκεκριμένη έρευνα έρχεται στο διαπιστωμένα πλέον κρίσιμο σημείο για κάθε κυβέρνηση. Στο μέσο της θητείας της, στο τέλος μιας περιόδου συγκριτικά σκληρότερης από αυτήν που έπεται. Και τι μας λέει η ΑΛΚΟ; Ότι η Νέα Δημοκρατία δεν υπολείπεται στην πρόθεση και υπερέχει σε όλα τα άλλα. Μας λέει δηλαδή αυτό που δεν χρειάζεται και μεγάλες πολιτικές γνώσεις για να καταλάβει κανείς. Την πλήρη αδυναμία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να πείσει. Την απόλυτη ακαταλληλότητα του Γιώργου Παπανδρέου για το ρόλο που καλείται να διαδραματίσει.

Και εδώ βρίσκεται η ουσία των πραγμάτων. Αυτό είναι το συμπέρασμα που πρέπει να βρεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης. Το γεγονός ότι το 2004 ο Καραμανλής δεν κέρδιζε μια τετραετία, αλλά μόλις την πρώτη. Ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν περνούσε στην αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί πολύ απλά ούτε ως τέτοια δεν μπορούσε να λειτουργήσει. Και συνεχίζει να μην λειτουργεί.

Το πρόβλημα λοιπόν παραμένει στους κυρίους της Χαριλάου Τρικούπη. Η επιστροφή στους… ανένδοτους αγώνες και η επιχείρηση επαναφοράς διαχωριστικών γραμμών δεν κάνει εισπράξεις. Οι εποχές άλλαξαν και καιρός είναι να το καταλάβουν. Και να σοβαρευτούν, να ασκήσουν ουσιαστική αντιπολίτευση και να παράγουν ρεαλιστική και γόνιμη πολιτική. Γιατί με την τωρινή τους κατάσταση δεν βλάπτουν μόνο τους εαυτούς τους. Βλάπτουν και όλη την χώρα.

Γιατί η Δημοκρατία για να λειτουργεί δεν χρειάζεται μόνο ισχυρή κυβέρνηση. Απαιτεί και αντιπολίτευση.

Επιτέλους.