Αγαπητοί συνάδελφοι…

Μ

ε μουσικά ακούσματα Ωδείου Δολιανών και στίχους πολιτικού μεσαίωνα αποχαιρετήσατε το 2005, με το κεντρικό σας άρθρο, φίλοι των «15Ημερών».

Κατ’ αρχάς, όταν σας αποκαλούμε «καλή συνάδελφο» στη Φωκαίας 2, το εννοούμε. Γιατί, αντίθετα με πολλούς άλλους, προσπαθείτε πάντα- και καταφέρνετε- να ανταποκρίνεστε στα στάνταρ μιας πραγματικά σοβαρής εφημερίδας.

Με αυτά που γράψατε όμως αδικείτε τον εαυτό σας και αποκαλύπτετε μια πολιτική θεώρηση από επιεικώς απαράδεκτη και επικίνδυνη έως και πολιτικά ασεβή και ανιστόρητη. Και πάνω σε αυτή, δεν θα σας δώσω βεβαίως συμβουλές- ως δεν δικαιούμαι- την προσωπική μου άποψη όμως θα τη καταθέσω- ως οφείλω.

Δεν θα ασχοληθώ με τον «φρέσκο αέρα, που έφερε η εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου», ούτε και με τη «συμμετοχική δημοκρατία» του. Βασικά, ως προς τον «αέρα» μόνο «κοπανιστό» βλέπω, όσο για τη «συμμετοχική» περισσότερο σαν φτηνό πολιτικό τέχνασμα μοιάζει.

Αλλά αυτά είναι υποκειμενικές απόψεις και η διαφωνία- ακόμη και σκληρή- γόνιμη.

Επίσης δεν θα ασχοληθώ με τα ενδοπαραταξιακά σας στο Χαϊδάρι και το Αιγάλεω. Εδώ εκφράζομαι ως διευθυντής σύνταξης του Υπεύθυνου Πολίτη και προσωπικά θεωρώ πως όσο οφείλω να καταθέτω το πολιτικό μου στίγμα, άλλο τόσο δεν δικαιούμαι να λειτουργώ βάσει της- όποιας- κομματικής μου σκοπιμότητας. Και δεν έχω καμιά πρόθεση να αλλάξω.

Εκείνο όμως, που τελικά  ως πολίτη με θίγει, είναι η επιστροφή σε θεωρίες, που αποτελούν καπηλεία μιας έννοιας στην οποία όλοι δικαιούνται μερίδιο… Γιατί, τι θα πει «οι δήμοι αυτοί, πρέπει ο ένας να παραμείνει (Χαϊδάρι) και ο άλλος (Αιγάλεω) να ξαναγυρίσει σε δημοκρατικά χέρια»;

Ποιοι είστε εσείς τελικά, με την κομματική σας ιδιότητα εννοώ (που εν προκειμένω- και προφανώς- προκρίνατε έναντι αυτής του ενημερωτικού φορέα), που αποδίδετε κατά τρόπο μονοπωλιακό τον όρο δημοκρατικός- και μάλιστα χωρίς εισαγωγικά- σε ορισμένους; Που αποκλείετε από τα «δημοκρατικά χέρια» όλους τους άλλους, που τα πολιτικά τους χνώτα δεν μοιάζουν με τα δικά σας;

Ακόμη δεν έχετε καταλάβει, ότι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που έχετε αφήσει ως κόμμα στον ελληνικό λαό, είναι ένα πρώτης τάξεως μάθημα για το που μπορούν να οδηγήσουν μια ολόκληρη χώρα οι «εργολάβοι της δημοκρατίας»; Ή μήπως στέλνετε το δικό σας μήνυμα για το πως θα πορευτείτε ως τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές, πως θα αντιμετωπίσετε τον αντίπαλο, που τον ορίζετε έτσι με κριτήρια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ κομματικά και όχι αυτοδιοικητικά;

Αν ισχύει το πρώτο, πρόβλημά σας.

Αν όμως ισχύει το δεύτερο, να ξέρετε πως την σκληρή απάντηση θα τη πάρετε από τον κόσμο.  Όχι τόσο από εκείνους, που βάναυσα προσβάλετε, σαν τον γράφοντα, που ούτε ποτέ ανήκαν στην παράταξή σας, αλλά και μόνο αυτή δεν πρόκειται ποτέ να ψηφίσουν σε εθνικές εκλογές... Αλλά κυρίως από ανθρώπους του δικού σας περιχαρακωμένου κομματικά χώρου, με αληθινά φρέσκιες ιδέες, που καμιά διάθεση δεν έχουν να τους φορτώσετε με την ενοχή μιας τακτικής παλαιολιθικής εποχής και σε καμιά περίπτωση δεν θα σας ακολουθήσουν στην μεταφορά των στεγανών της κεντρικής πολιτικής σκηνής στην τοπική μας κοινωνία, που τα όποια μείον της οφείλονται ακριβώς σε τέτοιες λογικές.

Υ/Γ: Αγαπητέ φίλε Γιώργο Μπούτρη, σε ευχαριστώ θερμά για τα κολακευτικά σου σχόλια στην εφημερίδα, με την οποία συνεργάζεσαι, σχετικά με το άρθρο μου στο φύλλο 28 του Υ.Π. Ως προς τις διαφορετικές μας πολιτικές επιλογές δε, γνωρίζουμε κι οι δύο καλά  πως η πολιτική είναι πολύ φτωχή για να εκφράσει αυθεντικά την ανθρώπινη ύπαρξη. Γι αυτό και συνηθίζω να την αποκλείω από τη θεματολογία μου… Προφανώς, όχι σαν σήμερα!