Η Βάσια στη Χώρα των θαυμάτων

Να λοιπόν που από άλλους το ελπίζαμε και από αλλού το βρήκαμε. Για τη Βάσια Τριφύλλη μιλάω, που μέσα από τον καυγά της με τον Απόστολο Γκλέτσο και την απόλυτα αυθόρμητη και ειλικρινή έκρηξή της, κατάφερε να φέρει στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ένα πολύ σημαντικό ζήτημα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής- θλιβερής- πραγματικότητας.

Το παράδοξο δηλαδή της εξοντωτικής πίεσης που δέχεται όποιος έχει το «θράσος» να σκέφτεται και να κάνει τις επιλογές του με κριτήρια αυτοδιοικητικά ενόψει εκλογών… αυτοδιοικητικών!

Όποιος δηλαδή κάνει το χρέος του προς τους συνδημότες του, όπως κι αν το αντιλαμβάνεται στην προσωπική του θεώρηση των πραγμάτων, αντίθετα με τα κελεύσματα του οραματιζόμενου διαγραφές από το μαντρί Γιώργου Παπανδρέου, της Μαριλίζας που θέλει να αλλάξει… χρώμα ο χάρτης της Ελλάδας και της κ. Παπαρήγα, που- με το γνωστό κουραστικό της τόνο- καλεί το λαό στη γνωστή ταξική πάλη, κατάλοιπο εποχών ΕΣΣΔ…

Παρόμοιες καταστάσεις- που προσωπικά μου προκαλούν σοβαρές στομαχικές αναταραχές- βιώνουμε βεβαίως και στους δήμους της περιοχής μας. Από διάφορες πλευρές, με προεξάρχουσα μορφή των κομματικών Σταυροφόρων, τον κ. Χρήστο Καρδαρά στο Αιγάλεω, που προφανώς αποφάσισε- είτε ο ίδιος είτε οι περισπούδαστοι πολιτικά συμβουλάτορές του- η Νέα Εποχή του να προσγειωθεί κάπου στον Μεσαίωνα.

Και είναι κρίμα κύριε Καρδαρά, που οι πληροφορίες μου λένε πως και καλός άνθρωπος είσαι και καλός γιατρός, οι εκλογές να μπορούν να σε μεταλλάσσουν σε αδηφάγο κομματικό τέρας και όργανο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, της παντελώς αδιάφορης για τα προβλήματα και τις ανάγκες της πόλης σου.

Και φυσικά δεν λέω πως δεν έπρεπε να βάλεις απέναντι στον Καλογερόπουλο- αν και ο τρόπος ανάδειξής σου, ή μάλλον τοποθέτησής σου, σηκώνει πολύ κουβέντα. Νομίζω όμως πως η στρατηγική που επέλεξες- αυτή, που την επομένη των καταστροφικών για σένα εκλογών θα σου χρεώσουν οι σημερινοί συνεργάτες σου- είναι το λιγότερο αναχρονιστική και απαράδεκτη.

Εκτός κι αν σε εκφράζουν πραγματικά τα ερωτήματα στα οποία αναλώθηκες στην ομιλία σου στο εκλογικό σου κέντρο, προκειμένου να θυμίσεις (…) σε όλους την ιδεολογική ταυτότητα του αντιπάλου σου, Δημήτρη Καλογερόπουλου.

Εκτός και αν πιστεύεις πως όσο καλός κι αν είναι ο Καλογερόπουλος, όσο κι αν είναι ο δήμαρχος όλου του Αιγάλεω, ο δήμαρχος των έργων, αφού είναι μέλος της Κ.Ε. της Νέας Δημοκρατίας πρέπει να «καεί στην (πολιτική) πυρά»…

Εκτός και συμφωνείς όντως με τοποθετήσεις και άρθρα είτε του κ. Γιαννακάκου, είτε του κ. Κοκκάκη, είτε πολλών άλλων, που συνιστούν προσωπικές επιθέσεις σε λαμπρά στελέχη- αγωνιστές της παράταξής σου, που όπως η Βάσια στην Αθήνα έκαναν επιλογή αυτοδιοικητική…

Εκτός και αν αποτελεί δική σου επιλογή η απαίσια αφίσα που γέμισε τους δρόμους μας- απαίσια γιατί με μεγάλα γράμματα γράφει «ΠΑΣΟΚ» στην πρώτη σειρά και με μικρά στην από κάτω «Αιγάλεω», δείχνοντας τι προτεραιότητα δίνει και πόσο πονάει τον τόπο της η «Νέα Εποχή»…

Γιατί αν όλα αυτά σε εκφράζουν, μάλλον πρέπει να αποσύρω όσα μόλις ανέφερα και να ψάξω το δικό μου πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων για να στο καταθέσω…

Υ/Γ: Α, ρε Βάσια, κρίμα που δεν ψηφίζω στην Αθήνα. Γιατί μετά από όσα του πες του «μάτσο» εργολάβου του λαϊκού αγώνα, με τον ΤΡΟΠΟ που του τα πες, σίγουρα θα ήσουν η μονοσταυρία μου.

Όχι μόνο για όσα παραπάνω αναφέρω, αλλά και γιατί έκανες και κάτι άλλο. Είπες «στα μούτρα» όλα αυτά, που οι περισσότεροι λένε πισώπλατα και σε «ασφαλές περιβάλλον», προστατεύοντας την σοβαροφάνειά τους, στο γνωστό πολιτικό παιχνίδι, που σημασία έχει μόνο το «φαίνεσθαι» και ποτέ το «είναι». Σε αυτό δηλαδή που κάποιους μήνες πριν αποκάλεσα «κατεβασμένα παντελόνια» μέσα από τη στήλη μου. Και που τώρα σε σένα βλέπω μια λαμπρή εξαίρεση- ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΤΙΜΑΕΙ ΤΑ ΜΠΑΤΖΑΚΙΑ ΤΗΣ.