Στο επίκεντρο

Το εορταστικό τριήμερο, που ολοκληρώθηκε με τον εορτασμό της Καθαράς Δευτέρας, επιφύλαξε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για τους κατοίκους του Αιγάλεω. Ειδικά η τελευταία Κυριακή των Αποκρεών σήμανε, με την παρέλαση του Καρνάβαλου, την ίσως μεγαλύτερη γιορτή που έχει γίνει ποτέ στην ιστορία της πόλης.

Και δεν ήταν μόνο η οργάνωση, τα άρματα, ή η συναυλία που ακολούθησε. Δεν ήταν καν κυρίως αυτά, για τα οποία πάντως πρέπει να συγχαρούμε την δημοτική αρχή του Δημήτρη Καλογερόπουλου. Ήταν, πάνω από όλα και όλους, η καταπληκτική σε αριθμό και σε παλμό συμμετοχή των κατοίκων μιας περιοχής, που δεκαετίες τώρα φαινόταν να συμβιβάζεται με το λίγο και το παθητικό. Φαινόταν, γιατί τελικά μόνο έτσι δεν ήταν. Την ευκαιρία έψαχναν οι πολίτες όχι μόνο του Αιγάλεω, αλλά και των όμορων δήμων, να φωνάξουν, να τραγουδήσουν και να διατρανώσουν την επιθυμία τους η Δυτική Αθήνα, να πάρει αυτό που δικαιούται, τον ρόλο του πρωταγωνιστή, αντί αυτόν του κομπάρσου.

Αντίστοιχες, τηρουμένων των αναλογιών, και οι εικόνες που αντικρίσαμε μια εβδομάδα αργότερα στο κλειστό της πόλης του Αιγάλεω, όπου για δύο μέρες κτύπησε η ελληνική καρδιά του καράτε, με την διεξαγωγή του πανελλήνιου πρωταθλήματος. Και εκεί, ψυχή της όλης προσπάθειας κάποιοι ανάμεσά μας: Οι άνθρωποι του «Ολυμπιονίκη» και ο εκπαιδευτής Χρόνης Ρηγάτος. Οι διοικούντες το Αιγάλεω, που πίστεψαν και στήριξαν, αλλά και ο Υπεύθυνος Πολίτης, που έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, για την επιτυχή ολοκλήρωση της προσπάθειας. Και ξανά αρχηγός ο κόσμος, με το βροντερό παρόν του.

Αν σε αυτά προσθέσουμε τα Ανθεστήρια και την Έκθεση Βιβλίου, ποιος αλήθεια μπορεί βάσιμα να αμφισβητήσει ότι κάτι άλλαξε- και συνεχίζει να αλλάζει;

Φυσικά, τίποτε από αυτά δεν μπορεί να μας οδηγεί σε γενικεύσεις και κουκούλωμα των προβλημάτων. Γιατί τα προβλήματα και υπάρχουν και είναι σημαντικά. Το συμπέρασμα ωστόσο μπορεί να εξαχθεί και να αποδειχθεί πολύ χρήσιμο: Ναι, υπό ορισμένες, εφικτές αν όχι αυτονόητες, προϋποθέσεις, ακόμη και μόνοι μας μπορούμε να τα καταφέρουμε και να εξασφαλίσουμε την πορεία της συνεχούς αναβάθμισης και προόδου. Όλοι μαζί οι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας, όλοι όσοι πονάμε και αγαπάμε τον τόπο μας.

Με  σεβασμό στην ιστορία του τόπου που διασχίζει η αρχαιότερη οδός της Ελλάδας και που έχει χαραχθεί με αγώνες λαϊκούς και αναρίθμητες προσωπικότητες, που διακρίθηκαν στο κοινωνικό πεδίο.

Με αυτοεκτίμηση, με βαθιά συνείδηση της σημαντικότητας του ρόλου που επιτελούν οι γειτονιές μας στην ελληνική κοινωνία.

Και πλέον με γνώση του τι μπορούμε να πετυχαίνουμε, κάθε φορά που διοικούντες- εντολοδόχοι και διοικούμενοι- εντολείς, με καλοπιστία και ομόνοια, μακριά από σκοπιμότητες και- επιβαλλόμενα- συμφέροντα, ενωμένοι και αποφασισμένοι προχωρούμε.

Μπορούμε πράγματι όλοι να αισθανόμαστε κατά τι καλύτερα σήμερα, απ’ ότι χθες. Με ενισχυμένο το δικαίωμα στην προοπτική και παράλληλα με μεγαλύτερο το βάρος της ευθύνης. Έρχονται εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Και ο κάθε ένας πολίτης αυτού του τόπου θα πρέπει πλέον να κρίνει αποκλειστικά με γνώμονα το καλό της πόλης, ως συνόλου. Χωρίς καμιά δικαιολογία να προκρίνει κριτήρια (ούτως ή άλλως) λανθασμένα, όπως οι προσωπικές πικρίες ή- ακόμη χειρότερα- κομματικά αντανακλαστικά. Η επιλογή είναι προσωπική υπόθεση και αναφαίρετο δικαίωμα.

Αν δεν το εκχωρήσουμε, μόνο καλά ακολουθούν.