Χωρίς …αγκυλώσεις!

Εδώ και αρκετό καιρό έχουν ξεκινήσει στους Δήμους της περιοχής μας οι συζητήσεις για τις επερχόμενες δημοτικές εκλογές. Δημοτικοί συνδυασμοί, κόμματα και απλοί- αλλά ενεργοί- δημότες, συμμετέχουν σε μία διαδικασία αναζήτησης του καλύτερου δυνατού υποψηφίου για την διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου.

Τυπικά και θεωρητικά οι μόνοι που θα είναι σίγουρα υποψήφιοι, είναι οι νυν Δήμαρχοι οι οποίοι θα κριθούν για όσα έπραξαν ή δεν έπραξαν στη διάρκεια της τετραετούς θητείας τους και θα κληθούν να υποστηρίξουν το όποιο έργο τους. Με εξαίρεση τον Δήμαρχο Χαϊδαρίου, Κυριάκο Ντηνιακό, ο οποίος έχει ήδη δηλώσει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, τόσο στο Αιγάλεω ο Δημήτρης Καλογερόπουλος, όσο και στην Αγία Βαρβάρα ο Λάμπρος Μίχος περιμένουν απλά τους επίδοξους μνηστήρες που θα αμφισβητήσουν και θα διεκδικήσουν την διοίκηση για την επόμενη τετραετία. Σημαντικό ρόλο σε  αυτή τη διαδικασία θα παίξουν κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα, Νέα Δημοκρατία και ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού από τους υποψήφιους που θα στηρίξουν θα προέλθουν και αυτοί που κατά πάσα πιθανότητα θα αναδειχθούν Δήμαρχοι.

Εδώ όμως μπαίνει ένα κρίσιμο και ουσιαστικό, κατά τη γνώμη μου, ερώτημα. Πόσο έτοιμα είναι τα δύο κόμματα να αφουγκραστούν τις τοπικές κοινωνίες; Έχουν την διάθεση να λειτουργήσουν με ανοιχτές διαδικασίες, χωρίς αποκλεισμούς και μικροκομματικές λογικές; Ήδη η Νέα Δημοκρατία έχει δηλώσει, σίγουρα εντός των ημερών θα αποσαφηνισθεί από τον πρόεδρό της Κ. Καραμανλή, ότι εκτός από τους τρεις μεγάλους Δήμους και τις Νομαρχίες όπου οι εκλογές θα έχουν εκ των πραγμάτων πολιτικό χαρακτήρα, στους υπόλοιπους Δήμους τον πρώτο λόγο θα έχουν οι τοπικές κοινωνίες δίνοντας έτσι και το στίγμα στο οποίο πρόκειται να κινηθεί. Υποψήφιοι, όχι κατ’ ανάγκην κομματικοί, με την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση, χωρίς αγκυλώσεις και εγωισμούς. Αυτή η θέση της Νέας Δημοκρατίας βάζει αυτόματα και την αναγκαία προϋπόθεση για οποιαδήποτε στήριξη σε υποψήφιο, ανοίγοντας την πόρτα σε κάθε είδους συνεργασίες. Το ζητούμενο δεν είναι να κερδίσει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αλλά οι πόλεις και οι πολίτες .

Κάτι ανάλογο λέει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με μία όμως σημαντική διαφορά. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μιλά και αυτό για συνεργασίες και συναίνεση, με όλους, πλην της Νέας Δημοκρατίας αφού επιθυμία του φαίνεται να είναι, σε αυτή τουλάχιστον τη φάση, ένα πολιτικό μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής και όχι τα προβλήματα των Δήμων και των κατοίκων τους. Το κάλεσμα του αρχηγού του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Γ. Παπανδρέου, για ευρύτερες συνεργασίες μέσα από κομματικές όμως διαδικασίες, κάλεσμα που αφορά και Χαϊδάρι και Αιγάλεω, μοιάζει να είναι τελικά το εξής σύνθημα: ψηφίζουμε Δήμαρχο για να ρίξουμε κυβέρνηση.

Σε πρώτη φάση λοιπόν και καθαρά ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ, κερδισμένη δείχνει να βγαίνει η Νέα Δημοκρατία, αφού κυρίαρχο και καθοριστικό ρόλο στην επιλογή των υποψηφίων που θα στηρίξει τον έχει η τοπική κοινωνία και  ο κάθε δημότης, απ όπου και αν προέρχεται.

Επιμένω όμως ότι όλα αυτά είναι καθαρά ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ αφού μένει να αποδειχθούν και στην πράξη. Και η πράξη ίσως αποδειχθεί αρκετά δύσκολη. Την θεωρία θα κληθούν να την υλοποιήσουν άνθρωποι. Άνθρωποι με μικρή ή μεγάλη προσφορά στην παράταξή τους. Αδικημένοι ή ευνοημένοι από την παράταξή τους. Με μικρές ή μεγάλες φιλοδοξίες. Με καλώς ή κακώς εννοούμενο εγωισμό. Με ευρύτητα σκέψης αλλά και αγκυλώσεις. Αυτοί είναι που θα τολμήσουν ή δεν θα τολμήσουν να  κάνουν το άνοιγμα στην κοινωνία.

Ο Κ. Καραμανλής θα δώσει το στίγμα και θα χαράξει την πορεία προς τα εμπρός. Σε αυτούς μένει να αποδείξουν ότι μπορούν να ξεπεράσουν τα μικρά και να βαδίσουν στα μεγάλα. Σε τελική ανάλυση πρέπει να αποδείξουν ότι, χωρίς ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ, μπορούν να τον ακολουθήσουν!