8ο Συμπόσιο Ποίησης και Δοκιμίου

Ο Δημήτρης Καραμβάλης παρουσίασε τον Αιγαλιώτη Ποιητή Θεόδωρο Ταβουλάρη

 

Ο Σύλλογος «Οι φίλοι του Μουσείου Γ. Δροσίνη» και τα λογοτεχνικά περιοδικά «Αιολικά Γράμματα», «Κουάριος», «Νέα Σκέψη», «Πνευματική Ζωή» και «3η Χιλιετία», στις 26 – 27 και 28 Μαΐου, δημιούργησαν στο Τρυφύλλειο ίδρυμα Κυθηρίων στην Αθήνα το 8ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης και Δοκιμίου, ή θα λέγαμε καλύτερα μία Λογοτεχνική Ολυμπιάδα, ή ακόμη μία παράσταση – ταξίδι στον λόγο, όπου 16 Δημοσιογράφοι και Κριτικοί Λογοτεχνίας ανα-δημιούργησαν τις «καταθέσεις»δέκα οκτώ Ελλήνων ποιητών, προσπαθώντας να συλλάβουν μέσα από την ατομική και την συλλογική μνήμη τον παλμό της Ελληνικής γλώσσας και των διακυμάνσεών της, καθώς αυτή «κατέγραφε» με συγκίνηση έμμεσα ή άμεσα τα τοπία, τα πάθη, τα δράματα, τις αλλαγές, τους αγώνες, τις χίμαιρες ενός ολόκληρου τόπου. Όλα αυτά με απλότητα και διάκριση, αφού σε όλους υπερίσχυε η αμοιβαία επιθυμία να ξεφύγουν από τον εαυτό τους για να μετοικήσουν στον ποιητικό κόσμο του άλλου.

Τα δρώμενα εμπλουτίσθηκαν με απαγγελίες ποιημάτων από λογοτέχνες και ηθοποιούς.

Στην ανωτέρω εκδήλωση, σαν μια «ιερή πυρκαγιά» που άφησε εντυπώσεις στο ακροατήριο, ήταν η παρουσίαση του έργου του Αιγαλιώτη ποιητή Θεόδωρου Ταβουλάρη, από τον λογοτέχνη και δοκιμιογράφο Δημήτρη Καραμβάλη.

Οι κριτικοί που συμμετείχαν στο συμπόσιο είναι οι εξής: Μιχάλης Σταφυλάς, Γιώργος Παπαδάκης, Νίκος Ανώγης, Βίβιαν Γιαννούδη-Αυγερινού, Δημήτρης Καραμβάλης, Κώστας Καπελούζος, Αντώνης Σαμιωτάκης, Ηλίας Γιαννικόπουλος, Τούλα Σουβαλιώτη-Μπούτου, Ντίνα Βλάχου, Τέλης Τσάκωνας, Μόσχος Κεφάλας, Σταύρος Σταυρίδης, Λένα Κωνσταντέλλου, Παύλος Φήμης και Κώστας Καρούσος.

Οι ποιητές που παρουσιάστηκαν είναι οι εξής: Πάνος Χατζόπουλος, Τάσος Ρούσσος, Αλέξανδρος Μιχαηλίδης, Αλίκη Βελισσάρη, Θεόδωρος Ταβουλάρης, Αντώνης Γιαννόπουλος, Μάρθα Παπαδοπούλου, Λένια Χριστοφόρου, Γιώργος Πετούσης, Οδυσσέας Τηλιγάδας, Γιάννης Ιωαννίδης και Χριστίνα Αγρογιάννη.

Ευχόμαστε στους διοργανωτές και  ιδιαίτερα στον κυρίως υπεύθυνο Κώστα Καρούσο, να συνεχίσουν να εμφυτεύουν στην αδειασμένη από τη συνταξιοδότηση καθημερινότητα, τους ζωοδόχους χυμούς της ποίησης.

Τους έχει τόσο μεγάλη ανάγκη ο τόπος.