Εναλλακτικές Λύσεις Ποιότητας, Αντί της Μετάγγισης - Yπευθυνος Πολιτης Forum

Members Login

Post Info

TOPIC: Εναλλακτικές Λύσεις Ποιότητας, Αντί της Μετάγγισης

GreekInfoNet

Senior Member

Status: Offline

Posts: 136

Date: Sun Sep 12 01:31:36 2004

Εναλλακτικές Λύσεις Ποιότητας, Αντί της Μετάγγισης	Permalink

Εναλλακτικές Λύσεις Ποιότητας, Αντί της Μετάγγισης Εναλλακτικές Λύσεις Ποιότητας, Αντί της Μετάγγισης πληροφοριες απο το επισημο site των Μαρτυρων του Ιεχωβα και για πολυ περισσοτερες λεπτομεριες σχετικα με το αιμα http://www.watchtower.org/languages/greek/library/hb/index.htm επισεις εδω νεα των Μαρτυρων του Ιεχωβα http://www.jwnews.co.nr Ίσως σκεφτείτε: Οι μεταγγίσεις είναι επικίνδυνες, αλλά υπάρχουν κάποιες εναλλακτικές λύσεις ποιότητας; Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα, και παρατηρήστε τη λέξη «ποιότητα». Όλοι, περιλαμβανομένων και των Μαρτύρων του Ιεχωβά, θέλουν αποτελεσματική ιατρική περίθαλψη υψηλής ποιότητας. Ο Δρ Γκραντ Ε. Στέφεν ανέφερε δυο βασικά στοιχεία: «Ιατρική περίθαλψη ποιότητας είναι η δυνατότητα την οποία έχουν τα στοιχεία που αποτελούν αυτή την περίθαλψη να επιτυγχάνουν θεμιτούς στόχους, ιατρικούς και μη». (Το Περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου, 1 Ιουλίου 1988) Οι μη ιατρικοί στόχοι περιλαμβάνουν το να μην παραβιάζονται οι ηθικές αρχές του ασθενή ή η συνείδησή του που βασίζεται στην Αγία Γραφή.Πράξεις 15:28, 29. «Πρέπει να συμπεράνουμε ότι υπάρχουν τώρα πολλοί ασθενείς που δέχονται παράγωγα του αίματος χωρίς να υπάρχει καμιά πιθανότητα να ωφεληθούν από τη μετάγγιση (το αίμα δεν χρειάζεται), κι ωστόσο υπάρχει υπολογίσιμος κίνδυνος για ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Κανένας γιατρός δεν θα εξέθετε εσκεμμένα έναν ασθενή σε μια θεραπευτική αγωγή που δεν μπορεί να τον βοηθήσει αλλά θα μπορούσε να τον βλάψει· κι όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν γίνεται μετάγγιση αίματος χωρίς να είναι απαραίτητη».Ιώσεις που Μεταδίδονται με Μετάγγιση (Transfusion-Transmitted Viral Diseases), 1987. Υπάρχουν θεμιτοί και αποτελεσματικοί τρόποι για την αντιμετώπιση σοβαρών ιατρικών προβλημάτων χωρίς τη χρήση αίματος; Ευτυχώς, η απάντηση είναι καταφατική. Μολονότι οι περισσότεροι χειρουργοί ισχυρίζονται ότι έδιναν αίμα μόνο όταν ήταν απολύτως απαραίτητο, αφότου εμφανίστηκε η επιδημία του AIDS, η χρήση του αίματος μειώθηκε με ταχύτατο ρυθμό. Ένα κύριο άρθρο στο περιοδικό Πεπραγμένα στην Κλινική Μάγιο (Mayo Clinic Proceedings) (Σεπτέμβριος 1988) έλεγε ότι «ένα από τα λίγα οφέλη αυτής της επιδημίας» ήταν το γεγονός ότι «ασθενείς και γιατροί άρχισαν να χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για να αποφύγουν τη μετάγγιση αίματος». Ένας υπεύθυνος κάποιας τράπεζας αίματος εξηγεί: «Αυτό που πράγματι έχει αλλάξει είναι η ένταση του μηνύματος, το πώς δέχονται το μήνυμα οι γιατροί (επειδή αντιλαμβάνονται καλύτερα τους κινδύνους), και η απαίτηση να εξετάζονται οι εναλλακτικές λύσεις».Επιθεώρηση της Ιατρικής των Μεταγγίσεων, Οκτώβριος 1989. Σημειώστε ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις! Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβουμε αν εξετάσουμε το γιατί γίνεται η μετάγγιση αίματος. Η αιμοσφαιρίνη, που βρίσκεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια, μεταφέρει οξυγόνο, που είναι απαραίτητο για την καλή υγεία και τη ζωή. Γι αυτό, αν το άτομο έχει χάσει πολύ αίμα, ίσως φαίνεται λογικό απλώς να του το αντικαταστήσουν. Φυσιολογικά, έχετε περίπου 14 με 15 γραμμάρια αιμοσφαιρίνη ανά 100 κυβικά εκατοστά αίματος. (Ένα άλλο μέτρο για τη συγκέντρωση της αιμοσφαιρίνης είναι ο αιματοκρίτης, ο οποίος συνήθως είναι περίπου 45 τοις εκατό.) Ο αποδεκτός «κανόνας» ήταν να κάνει ο ασθενής μετάγγιση πριν από την εγχείρηση, αν η αιμοσφαιρίνη του ήταν κάτω από 10 (αν, δηλαδή, είχε αιματοκρίτη 30 τοις εκατό). Το ελβετικό περιοδικό Η Φωνή του Αίματος (Vox Sanguinis) (Μάρτιος 1987) ανέφερε ότι, «στις περιπτώσεις προγραμματισμένων εγχειρήσεων, το 65% των [αναισθησιολόγων] απαιτούσαν να έχουν οι ασθενείς 10 γραμμάρια αιμοσφαιρίνη ανά δεκατόλιτρο αίματος, πριν από την εγχείρηση». Αλλά σ ένα συνέδριο για τη μετάγγιση αίματος, που έγινε το 1988, ο καθηγητής Χάουαρντ Λ. Ζόντερ ρώτησε: «Πώς Φτάσαμε να Ορίσουμε Ένα Μαγικό Αριθμό;» Και δήλωσε ξεκάθαρα: «Η αιτιολογία για την απαίτηση ύπαρξης 10 γραμμαρίων αιμοσφαιρίνης πριν από τη λήψη αναισθητικού υπαγορεύεται από την παράδοση, είναι τυλιγμένη με ασάφεια και δεν βασίζεται σε κλινικές ή πειραματικές αποδείξεις». Φανταστείτε τους χιλιάδες ασθενείς που έκαναν μετάγγιση λόγω μιας ασαφούς και αβάσιμης απαίτησης! Ίσως μερικοί αναρωτηθούν: Γιατί είναι φυσιολογικό να έχουμε 14 γραμμάρια αιμοσφαιρίνη, τη στιγμή που μπορούμε να τα καταφέρουμε και με πολύ λιγότερη; Γιατί έτσι έχετε αξιόλογο απόθεμα ικανότητας για μεταφορά οξυγόνου, ώστε να είστε έτοιμοι για να κάνετε ασκήσεις ή βαριά εργασία. Ορισμένες έρευνες που έγιναν σε αναιμικούς ασθενείς αποκάλυψαν μάλιστα ότι «είναι δύσκολο να διαπιστωθεί μείωση στην ικανότητα εργασίας όταν η συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης έχει πέσει στα 7 γραμμάρια ανά δεκατόλιτρο. Σύμφωνα με άλλους, υπάρχουν ενδείξεις μόνο για μέτρια εξασθένηση των λειτουργιών».Οι Μεταγγίσεις Σήμερα (Contemporary Transfusion Practice), 1987. Ωστόσο, μολονότι οι ενήλικοι τα καταφέρνουν με χαμηλά επίπεδα αιμοσφαιρίνης, τι γίνεται με τα παιδιά; Ο Δρ Τζέιμς Α. Στόκμαν Γ΄ λέει: «Εκτός από λίγες εξαιρέσεις, στα βρέφη που γεννιούνται πρόωρα η αιμοσφαιρίνη πέφτει στη διάρκεια του πρώτου μήνα ή των πρώτων τριών μηνών . . . Το ποιες πρέπει να είναι οι προϋποθέσεις για να γίνουν μεταγγίσεις σε παιδιά δεν είναι σαφώς καθορισμένο. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι πολλά βρέφη τα καταφέρνουν με πολύ χαμηλά επίπεδα συγκέντρωσης αιμοσφαιρίνης, χωρίς να παρουσιάζουν καμιά εμφανή κλινική δυσκολία».Παιδιατρικές Κλινικές της Βόρειας Αμερικής (Pediatric Clinics of North America), Φεβρουάριος 1986. «Μερικοί συγγραφείς έχουν δηλώσει ότι μπορεί να είναι αποδεκτή η αιμοσφαιρίνη ακόμη κι όταν έχει πέσει στα 2 με 2,5 γραμμάρια ανά 100 χιλιοστόλιτρα. . . . Το υγιές άτομο μπορεί να χάσει 50 τοις εκατό των ερυθρών του αιμοσφαιρίων και να μην παρουσιάσει σχεδόν κανένα σύμπτωμα, αν η απώλεια του αίματος δεν είναι άμεση».Μέθοδοι Μετάγγισης Αίματος, 1982. Αυτού του είδους οι πληροφορίες δεν σημαίνουν ότι δεν χρειάζεται να γίνει τίποτα όταν κάποιος χάσει πολύ αίμα σε κάποιο ατύχημα ή στη διάρκεια εγχείρησης. Αν η απώλεια είναι ταχεία και μεγάλη, πέφτει η πίεση του αίματος και το άτομο μπορεί να πάθει σοκ. Αυτό που χρειάζεται κυρίως είναι να σταματήσει η αιμορραγία και να αποκατασταθεί ο όγκος στο κυκλοφορικό του σύστημα. Αυτό θα εμποδίσει το σοκ και θα κάνει τα υπόλοιπα ερυθρά αιμοσφαίρια, καθώς και τα άλλα συστατικά, να συνεχίσουν να κυκλοφορούν. Η αποκατάσταση του όγκου μπορεί να γίνει χωρίς να χρησιμοποιηθεί πλήρες αίμα ή πλάσμα αίματος.* Υπάρχουν διάφορα μη αιματούχα υγρά που είναι αποτελεσματικά εκτατικά όγκου. Το απλούστερο απ αυτά είναι το διάλυμα χλωριούχου νατρίου (αλατιού), που είναι και φτηνό και συμβατό με το αίμα μας. Υπάρχουν επίσης υγρά με ειδικές ιδιότητες, όπως η δεξτράνη, το Haemaccel και το γαλακτικό διάλυμα Ρίνγκερ. Το διάλυμα Hetastarch (HES) είναι ένα πιο καινούριο εκτατικό όγκου, και «μπορεί να συστηθεί ανεπιφύλακτα στους ασθενείς [με εγκαύματα], οι οποίοι έχουν αντιρρήσεις για τα παράγωγα του αίματος». (Περιοδικό για την Περίθαλψη και την Αποκατάσταση των Ασθενών με Εγκαύματα [Journal of Burn Care & Rehabilitation], Ιανουάριος/Φεβρουάριος 1989) Τέτοια υγρά έχουν σαφή πλεονεκτήματα. «Τα κρυσταλλοειδή διαλύματα [όπως το φυσιολογικό διάλυμα χλωριούχου νατρίου και το γαλακτικό διάλυμα Ρίνγκερ], η Δεξτράνη και το διάλυμα Hetastarch (HES) είναι σχετικώς μη τοξικά και φτηνά, είναι πολύ εύκολο να τα βρει κανείς, μπορούν να αποθηκευτούν σε θερμοκρασία δωματίου, δεν απαιτούν τεστ συμβατότητας και δεν εμπερικλείουν τους κινδύνους των ασθενειών που μεταδίδονται με τη μετάγγιση».Θεραπεία με Μετάγγιση ΑίματοςΕγχειρίδιο του Γιατρού (Blood Transfusion TherapyA Physicians Handbook), 1989. Ίσως, όμως, ρωτήσετε: Πώς γίνεται να φέρνουν αποτέλεσμα τα μη αιματούχα υγρά που αποκαθιστούν τον όγκο, τη στιγμή που χρειάζομαι ερυθρά αιμοσφαίρια για να μεταφέρουν οξυγόνο σ ολόκληρο το σώμα μου; Όπως αναφέρθηκε, έχετε αποθέματα ικανότητας για μεταφορά οξυγόνου. Αν χάσετε αίμα, αρχίζουν να λειτουργούν θαυμαστοί αντισταθμιστικοί μηχανισμοί. Η καρδιά σας στέλνει περισσότερο αίμα με κάθε χτύπο. Αφού αντικατασταθεί το χαμένο αίμα μ ένα κατάλληλο υγρό, το αραιωμένο τώρα αίμα ρέει ευκολότερα, ακόμη και στα μικρά αγγεία. Ως αποτέλεσμα διαφόρων χημικών αλλαγών, απελευθερώνεται περισσότερο οξυγόνο στους ιστούς. Αυτές οι προσαρμογές είναι τόσο αποτελεσματικές ώστε, αν παραμείνουν μόνο τα μισά από τα ερυθρά σας αιμοσφαίρια, το επίπεδο μεταφοράς οξυγόνου θα είναι περίπου 75 τοις εκατό του κανονικού. Ο ασθενής που αναπαύεται χρησιμοποιεί μόνο το 25 τοις εκατό του οξυγόνου που είναι διαθέσιμο στο αίμα του. Και τα περισσότερα γενικά αναισθητικά μειώνουν την ανάγκη του σώματος για οξυγόνο. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ; Οι επιδέξιοι γιατροί μπορούν να βοηθήσουν κάποιον που έχει χάσει αίμα κι έτσι έχει μείνει με λιγότερα ερυθρά αιμοσφαίρια. Αφότου αποκατασταθεί ο όγκος, οι γιατροί μπορούν να χορηγήσουν οξυγόνο σε υψηλή μερική πίεση. Αυτό αυξάνει το διαθέσιμο για το σώμα οξυγόνο, και συχνά έχει αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Κάποιοι Βρετανοί γιατροί χρησιμοποίησαν αυτή τη μέθοδο σε μια γυναίκα που είχε χάσει τόσο πολύ αίμα ώστε «η αιμοσφαιρίνη της είχε πέσει σε 1,8 γραμμάρια ανά δεκατόλιτρο. Αυτή νοσηλεύτηκε επιτυχώς . . . [με] οξυγόνο χορηγούμενο σε υψηλή μερική πίεση και με μεταγγίσεις μεγάλων ποσοτήτων ζελατινώδους διαλύματος [Haemaccel]». (Αναισθησία [Anaesthesia], Ιανουάριος 1987) Το δημοσίευμα αυτό λέει επίσης ότι άλλα άτομα που έχουν υποστεί οξεία απώλεια αίματος έχουν νοσηλευτεί επιτυχώς σε θαλάμους υπερβαρικού οξυγόνου. Η καρδιοπνευμονική συσκευή έχει βοηθήσει πάρα πολύ στις εγχειρήσεις καρδιάς που γίνονται σε ασθενείς οι οποίοι δεν θέλουν αίμα Οι γιατροί μπορούν, επίσης, να βοηθήσουν τους ασθενείς τους να σχηματίσουν περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια. Πώς; Δίνοντάς τους σκευάσματα που περιέχουν σίδηρο (ενδομυϊκά ή ενδοφλέβια), τα οποία μπορούν να κάνουν το σώμα να κατασκευάζει ερυθρά αιμοσφαίρια με ταχύτητα τριπλάσια ή τετραπλάσια της κανονικής. Πρόσφατα έγινε προσιτό και ένα άλλο βοηθητικό μέσο. Οι νεφροί σας παράγουν μια ορμόνη που ονομάζεται ερυθροποιητίνη (EPO), και η οποία διεγείρει το μυελό των οστών για να σχηματίζει ερυθρά αιμοσφαίρια. Τώρα είναι διαθέσιμη συνθετική (ανασυνδυασμένη) ερυθροποιητίνη. Οι γιατροί μπορούν να τη δώσουν σε μερικούς αναιμικούς ασθενείς, βοηθώντας τους έτσι να αντικαθιστούν τα ερυθρά τους αιμοσφαίρια πολύ γρήγορα. Ακόμη και στη διάρκεια εγχείρησης, οι επιδέξιοι και ευσυνείδητοι χειρουργοί και αναισθησιολόγοι μπορούν να βοηθήσουν χρησιμοποιώντας προηγμένες μεθόδους διατήρησης του αίματος. Είναι εξαιρετικά σημαντική η σχολαστικότητα στη διάρκεια της εγχείρησης, που περιλαμβάνει λόγου χάρη την ηλεκτροκαυτηρίαση για την ελαχιστοποίηση της αιμορραγίας. Μερικές φορές το αίμα που ρέει σε μια πληγή μπορεί να αναρροφηθεί, να φιλτραριστεί και να ξαναμπεί στην κυκλοφορία.# Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν καρδιοπνευμονική συσκευή, στην οποία εισάγεται μη αιματούχο υγρό, μπορούν να ωφεληθούν από την προκαλούμενη αιμοαραίωση, αφού χάνονται λιγότερα ερυθρά αιμοσφαίρια. «Οι παλιότερες απόψεις για τη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς, την επούλωση των τραυμάτων και τη θρεπτική αξία του αίματος εγκαταλείπονται. Οι εμπειρίες με ασθενείς που είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά δείχνουν ότι η σοβαρή αναιμία δεν αποτελεί πρόβλημα».Τα Χρονικά της Θωρακικής Χειρουργικής (The Annals of Thoracic Surgery), Μάρτιος 1989. Και υπάρχουν επιπρόσθετοι τρόποι για παροχή βοήθειας. Οι γιατροί μπορούν να κατεβάσουν τη θερμοκρασία του εγχειριζόμενου προκειμένου να μειώσουν τις ανάγκες του για οξυγόνο. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν υποτασική αναισθησία. Μπορεί να εφαρμοστεί ειδική θεραπεία για να βελτιωθεί η πήξη. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν Δεσμοπρεσσίνη (Desmopressin [DDAVP]) για να μειώσουν το χρόνο αιμορραγίας. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν νυστέρι λέιζερ. Θα διαπιστώσετε ότι αυτός ο κατάλογος θα αυξάνει καθώς οι γιατροί και οι προβληματισμένοι ασθενείς προσπαθούν να αποφύγουν τις μεταγγίσεις αίματος. Ελπίζουμε ότι ποτέ δεν θα χάσετε πολύ αίμα. Αλλά αν συμβεί αυτό, είναι πολύ πιθανό ότι επιδέξιοι γιατροί θα μπορέσουν να σας παράσχουν περίθαλψη χωρίς να κάνουν μετάγγιση αίματος, πράγμα που εμπερικλείει τόσο πολλούς κινδύνους. ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ Πολλοί σήμερα δεν δέχονται αίμα. Ζητάνε, για ιατρικούς λόγους, αυτό που θέλουν οι Μάρτυρες για θρησκευτικούς κυρίως λόγους: ιατρική περίθαλψη ποιότητας με τη χρήση εναλλακτικών μεθόδων που δεν περιλαμβάνουν αίμα. Όπως παρατηρήσαμε, ακόμη κι έτσι, είναι δυνατό να γίνουν εγχειρήσεις. Αν εξακολουθείτε να έχετε αμφιβολίες, ίσως μερικές επιπρόσθετες πληροφορίες από ιατρικά έντυπα θα σας βοηθούσαν να τις ξεπεράσετε. Και μικρά παιδιά; «Σαράντα οχτώ εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς σε παιδιά έγιναν με τη χρήση μεθόδων που δεν περιλαμβάνουν αίμα, άσχετα με το πόσο περίπλοκη ήταν η επέμβαση». Μερικά παιδιά ήταν πολύ μικρά, μόλις 4,7 κιλά. «Λόγω της συνεχούς επιτυχίας σε Μάρτυρες του Ιεχωβά και λόγω του γεγονότος ότι η μετάγγιση αίματος εμπερικλείει τον κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών, εμείς κάνουμε τώρα χωρίς μετάγγιση τις περισσότερες εγχειρήσεις καρδιάς σε παιδιά».Κυκλοφορικό (Circulation), Σεπτέμβριος 1984. Το άρθρο «Μείζων Τετραπλή Αρθροπλαστική σε Μάρτυρα του Ιεχωβά» (Ορθοπεδική Επιθεώρηση [Orthopaedic Review], Αύγουστος 1986) έγραψε για έναν αναιμικό ασθενή με «προχωρημένη βλάβη και στα δυο γόνατα και ισχία». Χρησιμοποιήθηκε σιδηρούχα δεξτράνη πριν και μετά τη σταδιακή εγχείρηση, πράγμα που αποδείχτηκε επιτυχές. Το Βρετανικό Περιοδικό για την Αναισθησία (British Journal of Anaesthesia) (1982) ανέφερε την περίπτωση μιας 52χρονης Μάρτυρας, της οποίας η αιμοσφαιρίνη είχε πέσει κάτω από 10. Με τη χρήση υποτασικής αναισθησίας για την ελαχιστοποίηση της απώλειας αίματος, της έγινε ολική πρόθεση του ισχίου και του ώμου. Μια ομάδα χειρουργών στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας (Η.Π.Α.) χρησιμοποίησαν κι αυτοί την παραπάνω μέθοδο σε εκατό περιπτώσεις πρόθεσης ισχίου σε Μάρτυρες, και όλοι οι ασθενείς ανάρρωσαν. Ο καθηγητής που ήταν επικεφαλής αυτού του τμήματος σχολιάζει: «Ό,τι μάθαμε απ αυτούς τους (Μάρτυρες) ασθενείς το εφαρμόζουμε τώρα σε όλους τους ασθενείς μας, στους οποίους κάνουμε ολική πρόθεση ισχίου». Η συνείδηση μερικών Μαρτύρων τούς επιτρέπει να δεχτούν μεταμοσχεύσεις οργάνων, αν αυτές γίνουν χωρίς αίμα. Μια έκθεση για 13 μεταμοσχεύσεις νεφρών κατέληγε: «Τα συνολικά αποτελέσματα δείχνουν ότι η μεταμόσχευση νεφρού μπορεί να γίνει με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα στους περισσότερους Μάρτυρες του Ιεχωβά». (Μεταμόσχευση [Transplantation], Ιούνιος 1988) Παρόμοια, το γεγονός ότι ορισμένα άτομα αρνήθηκαν να δεχτούν αίμα δεν εμπόδισε ακόμη και τις επιτυχείς μεταμοσχεύσεις καρδιάς. Και τι γίνεται με άλλου είδους εγχειρήσεις χωρίς αίμα; μπορεί να αναρωτηθείτε. Το έντυπο Μέντικαλ Χότλαϊν (Medical Hotline) (Απρίλιος/Μάιος 1983) έγραψε για «Μάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι έκαναν σοβαρές γυναικολογικές και μαιευτικές εγχειρήσεις χωρίς μετάγγιση αίματος [στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Γουέιν, στις Η.Π.Α.]». Το ίδιο έντυπο ανέφερε: «Δεν υπήρξαν περισσότεροι θάνατοι και επιπλοκές απ ό,τι στις γυναίκες που έκαναν παρόμοιες εγχειρήσεις με μετάγγιση αίματος». Και κατόπιν σχολίαζε: «Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας μπορεί να μας δώσουν μια καινούρια άποψη σχετικά με τη χρήση του αίματος σ όλες τις γυναίκες που κάνουν μαιευτικές και γυναικολογικές εγχειρήσεις». Στο νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Γκέτιγκεν (στη Γερμανία), έγιναν γενικές εγχειρήσεις σε 30 ασθενείς που δεν δέχονταν αίμα. «Δεν παρουσιάστηκαν επιπλοκές που δεν θα μπορούσαν να παρουσιαστούν και σε ασθενείς οι οποίοι δέχονται μετάγγιση αίματος. . . . Το γεγονός ότι δεν είναι δυνατή η χρήση μετάγγισης δεν θα πρέπει να τονίζεται υπερβολικά, κι έτσι δεν θα πρέπει να αποτελεί αιτία για να μη γίνει μια εγχείρηση που είναι απαραίτητη και ιατρικά δικαιολογημένη».Ο Κίνδυνος στη Χειρουργική (Risiko in der Chirurgie), 1987. Έχουν γίνει ακόμη και εγχειρήσεις στον εγκέφαλο χωρίς τη χρήση αίματος σε πολλούς ενηλίκους και παιδιά, λόγου χάρη στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Το 1989, ο Δρ Τζόζεφ Ράνσοχοφ, επικεφαλής του τμήματος νευροχειρουργικής, έγραψε: «Είναι σαφέστατο ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η αποφυγή των παραγώγων του αίματος μπορεί να επιτευχθεί με ελάχιστο κίνδυνο για τους ασθενείς των οποίων τα θρησκευτικά πιστεύω αντίκεινται στη χρήση αυτών των παραγώγων, κυρίως αν η εγχείρηση μπορεί να γίνει με ταχύτητα και σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα. Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι συχνά ξεχνάω πως ο ασθενής είναι Μάρτυρας, μέχρι να πάρει εξιτήριο και να έρθει να με ευχαριστήσει επειδή σεβάστηκα τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις». Τελικά, μπορούν να γίνουν περίπλοκες καρδιοαγγειακές εγχειρήσεις χωρίς αίμα, σε ενηλίκους και παιδιά; Ο Δρ Ντέντον Α. Κούλεϊ ήταν από τους πρωτοπόρους σ αυτόν ακριβώς τον τομέα. Όπως μπορείτε να δείτε στο ιατρικό άρθρο που είναι ανατυπωμένο στο Παράρτημα, σελίδες 27-29, με βάση μια προηγούμενη ανάλυση, το συμπέρασμα του Δρ Κούλεϊ ήταν «ότι ο κίνδυνος που διατρέχουν στις χειρουργικές επεμβάσεις οι ασθενείς που ανήκουν στην ομάδα των Μαρτύρων του Ιεχωβά, δεν [είναι] ουσιαστικά μεγαλύτερος από ό,τι είναι και για τους άλλους». Τώρα, αφού έχει κάνει 1.106 τέτοιες εγχειρήσεις, γράφει: «Σε κάθε περίπτωση, μένω πιστός στη συμφωνία ή στο ανάλογο έγγραφο που έχω κάνει με τον ασθενή», δηλαδή να μη χρησιμοποιήσω αίμα. Οι χειρουργοί έχουν παρατηρήσει ότι η καλή στάση αποτελεί έναν ακόμη παράγοντα στις περιπτώσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. «Η στάση αυτών των ασθενών είναι υποδειγματική», έγραψε ο Δρ Κούλεϊ τον Οκτώβριο του 1989. «Δεν φοβούνται τις επιπλοκές, ούτε ακόμη και το θάνατο, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους ασθενείς. Έχουν βαθιά και σταθερή πίστη στις πεποιθήσεις τους και στον Θεό τους». Αυτό δεν σημαίνει ότι ασκούν το δικαίωμα που έχουν να πεθάνουν. Κάνουν ό,τι μπορούν για να εξασφαλίσουν περίθαλψη ποιότητας επειδή θέλουν να έχουν καλή υγεία. Είναι πεπεισμένοι ότι η υπακοή στο νόμο του Θεού περί αίματος είναι σοφή, κι αυτή η άποψη ασκεί θετική επίδραση στις εγχειρήσεις που γίνονται χωρίς αίμα. Ο καθηγητής Δρ Β. Σλόσερ, του χειρουργικού νοσοκομείου του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ (στη Γερμανία), σημείωσε: «Σ αυτή την ομάδα ασθενών, οι περιπτώσεις αιμορραγίας κατά την περιεγχειρητική περίοδο δεν ήταν περισσότερες· οι επιπλοκές, μάλιστα, ήταν λιγότερες. Η ξεχωριστή άποψη για τις αρρώστιες, που χαρακτηρίζει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ασκούσε θετική επίδραση στην περιεγχειρητική διαδικασία».Καρδιά και Κυκλοφορικό (Herz Kreislauf), Αύγουστος 1987. __________________

Page 1 of 1 sorted by

Tweet this page

Post to Digg

Post to Del.icio.us

Create your own FREE Forum
Report Abuse