Γιατί τόσα παιχνίδια;

Συχνά πυκνά ακούμε, το έχω γράψει και εγώ πολλές φορές, ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν είναι και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πεδίο αντιπαράθεσης και καταμέτρησης δυνάμεων των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών. Ο Δήμος και τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα και κομματική προέλευση.

Ο  Δήμαρχος και η Διοίκηση της πόλης, είναι, ή τουλάχιστον πρέπει να είναι, ένα από τα τελευταία εναπομείναντα «αποκούμπια» -όλων- των πολιτών ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν στις Εθνικές εκλογές.

Η επιλογή, ως εκ τούτου, του υποψήφιου Δημάρχου θα πρέπει ως κύριο χαρακτηριστικό να έχει την αξιοκρατία, την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των πολιτών, την αυτοδιοικητική εμπειρία και ικανότητά του, την συμμετοχή του στα δρώμενα της πόλης, τις προτάσεις του, το άνοιγμα στην τοπική κοινωνία και την αποδοχή του από αυτήν. Αντίθετα  η επιλογή δεν πρέπει να γίνεται με στενά κομματικά κριτήρια, με διαδικασίες αδιαφανείς, διαβλητές και με μηχανισμούς που υπόγεια «αποκεφαλίζουν» κάθε αντίθετη υποψηφιότητα.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι τα κόμματα δεν δικαιούνται να παρέχουν στήριξη σε κάποιον υποψήφιο. Στήριξη και όχι «χρίσμα» που περιχαρακώνει και διχάζει τις τοπικές κοινωνίες.

Στο κομμάτι αυτό απέτυχε οικτρά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο Αιγάλεω και το Χαϊδάρι. Οι πολίτες, ακόμα και του χώρου του, έκπληκτοι παρακολουθούν όλο αυτό το διάστημα, το θέατρο σκιών που κάποιοι έπαιζαν στο παρασκήνιο.

Στο Αιγάλεω τράβηξε μήνες το «φάγωμα» ικανοτάτων και με εμπειρία  στελεχών, προκειμένου να επιβληθεί  «ο εκλεκτός» - του υπέρμαχου «της ντομάτας και του μπρόκολου» (ξέρει αυτός)! Τι και αν προηγήθηκαν διαβουλεύσεις και διαδικασίες, που κάποιοι πέρναγαν «αέρα» με συντριπτικές πλειοψηφίες και κάποιοι έπαιρναν τον εαυτό τους; Ένα- ένα τα στελέχη θυσιάστηκαν, με αποκορύφωμα την επιστολή καταγγελία - παραίτηση από την υποψηφιότητα της, της κ. Σπηλιοπούλου, ώστε να καταλήξουμε στον μάλλον άγνωστο, άπειρο αυτοδιοικητικά και με μηδενική αποδοχή, πιθανόν αξιόλογο κατά τα λοιπά, κ. Σκλαβούνο! Το άμεσο μέλλον θα δείξει το αποτέλεσμα της δυσνόητης αυτής επιλογής.

Το θέατρο του παραλόγου όμως είδαμε και στο Χαϊδάρι. Εδώ η διαδοχή του κ. Ντηνιακού έγινε με καθαρά ένα και μοναδικό κριτήριο. Της  απολύτου εγκρίσεως και επιλογής του απερχόμενου Δημάρχου. Τα ερωτήματα στα οποία καλείται να απαντήσει ο κ. Ντηνιακός είναι πολλά και καθοριστικά, τόσο για την μέχρι τώρα πορεία του όσο και, για την ίδια ακόμη, την υστεροφημία του.

Πολλά χρόνια Δήμαρχος ο ίδιος, εξελέγη ακόμα και κόντρα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., μίλαγε για υπερκομματικό συνδυασμό, για το Χαϊδάρι και όλους τους Χαϊδαριώτες! Γιατί λοιπόν η εκλογή του διαδόχου του δεν έγινε από την δημοτική του παράταξη -την υπερκομματική κατά τα λεγόμενά του- αλλά από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Γιατί ενώ διαβεβαίωνε τους πάντες για την πλήρη ουδετερότητά του, ο ίδιος ήταν αποφασισμένος να επιβάλει με κάθε τρόπο τον «δικό» του;

Γιατί τελικά αυτόν και όχι κάποιον άλλο; Οι άλλοι δεν ήταν άξιοι τόσα χρόνια που τον «υπηρέτησαν»; Γιατί αρνήθηκε τις προκριματικές εκλογές; Γιατί αρνήθηκε την δημοσκόπηση; Τελικά πότε έλεγε αλήθεια; Τότε, που μίλαγε για «υπερκομματική» πολιτική, για άξιους συνεργάτες, «το Χαϊδάρι πάνω απ όλα» ή τώρα που όλα αυτά πήγαν περίπατο για την προσωπική του επιλογή;

Εκτός και εάν πίσω από την επιλογή του αυτή κρύβεται κάτι άλλο…! Ο ίδιος ξέρει! Ο χρόνος θα δείξει και θα αποκαλύψει….