Κάνουν καλά τη δουλειά τους…

Χτυπήστε τους!!

Η

 Ελλάδα της μετριότητας… η Ελλάδα της ρεμούλας… η Ελλάδα της αναξιοκρατίας και της ευνοιοκρατίας… η Ελλάδα της αδικίας, της φτώχιας και της ανεργίας… η Ελλάδα των ολίγων… η Ελλάδα… του Γκρίζου! Αυτή την Ελλάδα είχαμε, αυτήν έχουμε… Αυτή θέλουμε… Να αλλάξουμε!

Όλοι; Μάλλον όχι όλοι.

Υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μείνουν τα πράγματα όπως είναι! Οι κάθε είδους… βολεμένοι… ευνοημένοι από το σύστημα… μικροί και μεγάλοι εργολάβοι… επί παντός επιστητού ειδήμονες και εισαγγελείς των παραθύρων… επαγγελματίες πολιτικάντηδες… αλλά και όσοι έμαθαν όλα αυτά τα χρόνια να παίρνουν πολλά και να δίνουν λίγα.

Αυτοί όλοι μου θυμίζουν εκείνον τον εργαζόμενο που, όταν βλέπει κάποιο συνάδελφό του να δουλεύει και να προσπαθεί γρήγορα και έγκαιρα να τελειώσει την δουλειά του για να αρχίσει κάποια άλλη, αισθανόμενος ότι…  χαλάει «η πιάτσα», ψάχνει με διάφορους τρόπους… να αποτρέψει το μοιραίο! Έλα μωρέ… είσαι κοροΐδο που δουλεύεις τόσο πολύ… καλά χαζός είσαι και κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις και αύριο; ή καλά εσύ θα αλλάξεις το σύστημα όλοι ίδιοι είναι…

Έτσι και σήμερα.  Ενώ… κάποιοι προσπαθούν να βάλουν μία τάξη… να  πουν αλήθειες όσο σκληρές και αν είναι, το άσπρο είναι άσπρο και το μαύρο είναι μαύρο… να περιορίσουν τη σπατάλη και τη ρεμούλα… να δώσουν στον λαό ένα όραμα και μία προοπτική… Κάποιοι, αυτοί οι άλλοι… που βλέπουν να χαλάει «η πιάτσα» και ότι ίσως τελικά τα καταφέρουμε να ξεφύγουμε από τη μιζέρια… χτυπούν με κάθε μέσο αυτή τη προσπάθεια.

Ο τρόπος γνωστός και δοκιμασμένος. Υποβαθμίζουμε, αποκρύπτουμε, διαστρεβλώνουμε και μειώνουμε κάθε σωστό και μεγάλο που γίνεται αλλά ταυτόχρονα αναδεικνύουμε, ανακαλύπτουμε, κατασκευάζουμε και προβάλουμε… κάθε αστοχία, λάθος, παράλειψη και αδυναμία. Λες και είπε κανείς ότι δεν θα γίνουν λάθη, δεν θα βρεθούν λαμόγια, δεν θα υπάρξουν παραλείψεις ή αδυναμίες! Όλα θα λυθούν με μαγικό τρόπο!

Αυτή όμως είναι η ουσία; Βρισκόμαστε ξαφνικά σε έναν κόσμο… αγγελικά πλασμένο και δεν το έχουμε καταλάβει; Σαφώς και όχι! Το κρίσιμο είναι… αν κάποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του… ή αν πήγε σπίτι του μόλις αυτό έγινε αντιληπτό; Ποιο είναι πιο ουσιαστικό;  Αν  κάποιος «λαδώθηκε»… ή αν οδηγήθηκε στη δικαιοσύνη μόλις έγινε αντιληπτός; Τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Η συγκάλυψη και το κουκούλωμα… ή το άπλετο φως και η έρευνα κάθε περίπτωσης;

Και τέλος πάντων, για να μην τρελαθούμε και τελείως, δεν διακρίνουμε καμία διαφορά σήμερα από χθες; Από αυτή την Κυβέρνηση σε σχέση με την προηγούμενη;

Ο εκπρόσωπος Τύπου της Κυβέρνησης εύστοχα παρατήρησε, και με βρίσκει πέρα για πέρα σύμφωνο: "Η διαφορά είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση, με το που υπάρχει οποιαδήποτε βάσιμη υπόνοια ή καταγγελία, σπεύδει να την ερευνήσει και στέλνει την όποια υπόθεση στη Δικαιοσύνη. Η προηγούμενη Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εθελοτυφλούσε, έκρυβε όλες τις υποθέσεις στα συρτάρια".

Όσοι σήμερα «κόπτονται» και «διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» ας μας πουν τι έκαναν τόσα χρόνια και τέλος πάντων ας μας αφήσουν να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο.

Άλλωστε δεν πρέπει να λησμονούν ότι, ο πολίτης που εκφράστηκε με την ψήφο του, θετικά ή αρνητικά, και έδωσε την εντολή στη Νέα Δημοκρατία με  τον Κώστα Καραμανλή να προχωρήσει σε ρήξεις για να φέρει επιτέλους στη ζωή μας το… Χρώμα, άσπρο ή μαύρο δεν έχει καθοριστική σημασία, αρκεί να είναι Χρώμα… να απαλλαγούμε επιτέλους από το Γκρίζο...

Αυτός… και ελπίζει… και περιμένει!