Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή, έκλεισε ήδη ένα χρόνο διακυβέρνησης της χώρας. Με αφορμή τα «γενέθλια» αυτά, πολλές συζητήσεις έγιναν, κείμενα γράφτηκαν, αναλύσεις επί αναλύσεων έπεσαν στο τραπέζι. Ο στόχος προφανής: Έκανε ή δεν έκανε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή όλα όσα υποσχέθηκε προεκλογικά στον Ελληνικό λαό; Κατάφερε ή όχι να αλλάξει ένα τοπίο, που ενώ διαμορφώθηκε σε μία περίοδο είκοσι και πλέον χρόνων, κατά τους «ειδικούς», θα έπρεπε να αλλάξει άρδην μέσα στην «υπερβολικά μεγάλη» περίοδο του ενός έτους που η Νέα Δημοκρατία κυβερνά; Είναι ή δεν είναι ικανή η κυβέρνηση να οδηγήσει τη χώρα μπροστά, όπως υποσχέθηκε; Σε αυτές και άλλες πολλές παρόμοιες διαπιστώσεις κλήθηκαν και έδωσαν τα φώτα τους πολιτικοί και «πολιτικοί», δημοσιογράφοι και «δημοσιογράφοι», αναλυτές και «αναλυτές» και κάθε λογής ειδικοί και «ειδικοί». Βέβαια το έδαφος ήταν πρόσφορο, αφού οι προσδοκίες του κόσμου από τη Νέα Δημοκρατία είναι τόσο μεγάλες, σε ανάλογο βαθμό, όσο μεγάλη ήταν και η απογοήτευσή του από την επί είκοσι και πλέον χρόνια διακυβέρνηση του τόπου από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν και σωστές συζητήσεις, ότι δεν γράφτηκαν σοβαρά κείμενα, ότι δεν υπήρξαν ορθές αναλύσεις και δεν ακούστηκαν πραγματικά αξιόλογες απόψεις – από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές – που προσέφεραν με τον τρόπο τους στο δημόσιο διάλογο.
Αυτό λοιπόν που θα έπρεπε να χαρακτηρίζει σοβαρή ή «σοβαρή» μία προσπάθεια ανάλυσης του ενός χρόνου διακυβέρνησης της χώρας, από την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, δεν είναι άλλο από την αφετηρία και τον τρόπο που προσεγγίζει ο κάθε αναλυτής αυτόν τον ένα χρόνο.
Εάν για παράδειγμα το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να δείξεις ότι η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός δεν έκαναν τίποτα και ως εκ τούτου είναι ανίκανοι να κυβερνάνε, δεν έχεις παρά να «ξεχάσεις» να συμπεριλάβεις στην ανάλυσή σου κάποιες λεπτομέρειες, όπως:
Τι υποσχέθηκε προεκλογικά ο Πρωθυπουργός, πότε υποσχέθηκε ότι θα τα κάνει, σε τι περιβάλλον βρέθηκε την επομένη των εκλογών. Και ακόμη, ποιες συγκυρίες αντιμετώπισε, ποια προβλήματα κλήθηκε να αντιμετωπίσει, και άλλες πολλές τέτοιες «μικρές λεπτομέρειες» που σε οδηγούν, εκ του ασφαλούς, στο συμπέρασμα που εκ των προτέρων θέλεις.
Εάν αντιθέτως αυτό που επιθυμείς είναι να διερευνήσεις, κατά πόσον η υπό κρίση κυβέρνηση, στο σύντομο διάστημα του ενός χρόνου, έδωσε δείγματα γραφής θετικά ή αρνητικά ώστε με κάποια σχετική βεβαιότητα να συμπεράνεις που το πάει, τότε θα λάβεις υπ όψιν σου όλες τις προαναφερθείσες «μικρές» λεπτομέρειες και σίγουρα δεν θα περιμένεις να έχει κάνει αυτά που επί είκοσι χρόνια η προηγούμενη κυβέρνηση όχι μόνο παρέλειψε να κάνει αλλά αντιθέτως σε πλείστες των περιπτώσεων αντί να λύσει προβλήματα τα επιδείνωσε.
Το ερώτημα λοιπόν που θέτω προς διερεύνηση, και στο οποίο εκφράζω την άποψή μου μαζί με τους εκλεκτούς πολιτικούς που φιλοξενούμε στον «Υπεύθυνο Πολίτη» είναι: Έκλεισε ένας χρόνος διακυβέρνησης της χώρας από την Νέα Δημοκρατία. Απολογισμός και προοπτικές.
Πριν από ένα χρόνο επελέγη από τους πολίτες πολιτική αλλαγή. Επελέγη η Νέα Δημοκρατία που, εν συντομία, υποσχέθηκε: Να λέει την Αλήθεια – το νοικοκύρεμα στην Οικονομία – την επανίδρυση του Κράτους –– τη σύγκρουση με τη διαφθορά και τη διαπλοκή – να ακολουθήσει αναπτυξιακή Πολιτική – την κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών.
Με αυτές τις βασικές δεσμεύσεις τον Μάρτιο του 2004 ορκίστηκε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή η οποία με το καλημέρα είχε να αντιμετωπίσει: τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε., την Ευρωπαϊκή διεύρυνση, την κρίση της Ελλαδικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο καταστάσεις, που όλες τις αντιμετώπισε από πολύ ικανοποιητικά έως και με απόλυτη επιτυχία.
Στο εσωτερικό προχώρησε στην καταγραφή της οικονομικής κατάστασης της χώρας ώστε σήμερα ο κάθε πολίτης να γνωρίζει τις δυσκολίες που το παρελθόν μας κληροδότησε, με τεράστια χρέη και μεγάλα ελλείμματα. Προωθήθηκαν λύσεις και αντιμετωπίστηκαν προβλήματα που διαιωνίζονταν για πολλά χρόνια και ταλαιπωρούσαν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες.
Επιγραμματικά η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή στον ένα χρόνο διακυβέρνησης: Δρομολόγησε την επίλυση του προβλήματος των συμβασιούχων – Ψήφισε: Νέο φορολογικό νομοσχέδιο – Νέο αναπτυξιακό νόμο – Νέο θεσμικό πλαίσιο για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων και χρηματοδότησή τους από το κράτος – Νόμο για τον «βασικό μέτοχο» - Νόμο για την απλούστευση των διαδικασιών στις συναλλαγές με το δημόσιο και δεσμευτικές προθεσμίες για την ανταπόκριση του δημοσίου σε αιτήματα των πολιτών - Προχώρησε στην έγκαιρη καταβολή των επιδοτήσεων στα αγροτικά προϊόντα – Κατάργησε τον μαθηματικό τύπο για τα δημόσια έργα –- Κατάργησε το ΛΑΦΚΑ –– Νέο σύστημα εφημεριών στα δημόσια Νοσοκομεία – Νομοσχέδιο για την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης – Ενιαίο εισιτήριο στις αστικές συγκοινωνίες – Νέο θεσμικό πλαίσιο για την μελέτη και εκτέλεση των δημοσίων έργων – Ρύθμιση για τους οφειλέτες των πανοτοκίων.
Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς αβίαστα μετά από όλα αυτά ότι η κυβέρνηση τα πήγε πολύ καλά και έπραξε όλα όσα έπρεπε να πράξει; Η απάντηση είναι προφανής και εύκολη: Όχι βέβαια. Καλά σίγουρα τα πήγε, υπάρχουν όμως πολλά ακόμα που πρέπει και οφείλει η κυβέρνηση να κάνει μέχρι το τέλος της τετραετίας.
Λάθη δεν έκανε; Λάθη σίγουρα έγιναν και θα γίνουν από μία κυβέρνηση που αφενός μεν παρέλαβε πάρα πολλά και σοβαρά προβλήματα πολλών ετών και αφετέρου δεν επιθυμεί να καταφύγει σε λαϊκίστικες τακτικές και ψέματα που θα παραπλανούσαν το λαό και θα την «έσωζαν» προσωρινά στα μάτια του. Άλλωστε ένας βασικός λόγος που οι πολίτες εμπιστεύθηκαν τη Νέα Δημοκρατία – και όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις ακόμα την εμπιστεύονται – ήταν ότι βαρέθηκαν, κουράστηκαν όλα αυτά τα χρόνια να ζουν σε μία εικονική πραγματικότητα. Αλήθεια ζήτησαν και την αλήθεια περιμένουν να υπηρετήσει η Νέα Δημοκρατία και ο Πρωθυπουργός. Αυτό φαίνεται να τηρείται μέχρι τώρα. Παρά τις όποιες «κραυγές» ακούγονται και τις διαστρεβλωμένες ερμηνείες που δίνουν οι, με «σοφιστικέ» ύφος, οπαδοί του «ναι μεν αλλά» πολιτικοί αντίπαλοι και μη, «στρατευμένοι» ή όχι σωτήρες της χώρας, σημασία έχει τι αντιλαμβάνεται ο λαός. Αυτός σε τελική ανάλυση είναι ο «ξενοδόχος»! Με απλά λόγια ο λαός, όσο και να γκρινιάζει με την κυβέρνηση εξακολουθεί να εμπιστεύεται τον Πρωθυπουργό και να μην επηρεάζεται για τις αντιπολιτευτικές κορώνες, όταν αυτές εκπορεύονται αποκλειστικά από στείρες μικροκομματικές σκοπιμότητες. Το σίγουρο είναι ένα: Η προσωπικότητα, η ειλικρίνεια, το κύρος και η αποφασιστικότητα του Κώστα Καραμανλή ως Πρωθυπουργού σε συνδυασμό με τα πρώτα δείγματα γραφής αυτής της κυβέρνησης, επιτρέπουν στους πολίτες να βλέπουν το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία.
