ÄÇÌÏÓ ÁÉÃÁËÅÙ
Äçìïôéêüò Ðïëéôéóôéêüò Ïñãáíéóìüò
ÁÍÁÊÏÉÍÙÓÇ
Ï ÄÞìïò ÁéãÜëåù êáé ï Äçìïôéêüò Ðïëéôéóôéêüò Ïñãáíéóìüò óáò ðñïóêáëïýí óôéò åêäçëþóåéò ðïõ äéïñãáíþíïõí ãéá ôçí Õðïäï÷Þ ôçò ÏëõìðéáêÞò Öëüãáò.
ÐÑÏÃÑÁÌÌÁ
Ï èßáóïò ÓÅËÁÓ ðáñïõóéÜæåé ôçí èåáôñéêÞ ðáñÜóôáóç «Áñ÷áßï Ðíåýìá ÁèÜíáôï», ìå ðñùôáãùíéóôÞ ôïí ÄçìÞôñç ÐéáôÜ.
- Õðïäï÷Þ ôçò ÏëõìðéáêÞò Öëüãáò óôçí äéáóôáýñùóç ôçò Ëåùöüñïõ Áèçíþí êáé Èçâþí óôéò 19:15. ÊáôÜ ôç äéÜñêåéá ôçò äéáäñïìÞò êÜèå ëáìðáäçäñüìïò èá óôåöèåß áðü ÉÝñåéá ìå óôåöÜíé åëéÜò.
- Óôç äéáóôáýñùóç ÉåñÜò Ïäïý êáé ¸âñïõ ôçí ðïìðÞ õðïäÝ÷åôáé ôï ÈÅÁÔÑÏ ÄÑÏÌÏÕ ìå ôï èåáôñéêü äñþìåíï «ÊÙÌÙÄÑÏÌÏÓ». Ðõñóïß, ôýìðáíá êáé áðáããåëßåò Ïìçñéêþí ýìíùí èá ïäçãÞóïõí ôïõò èåáôÝò óôï èÝáôñï «ÁëÝîçò ÌéíùôÞò», üðïõ ç Ó÷ïëÞ ×ïñïý ôçò êõñßáò ÅéñÞíçò Óôáõñßäïõ ðáñïõóéÜæåé ×ïñïãñáößá ìå ôßôëï ÁÑ×ÁÉÁ ÌÕÓÔÇÑÉÁ.
- ÔÝëïò, ç óõíáõëßá ôçò Nadia Weinberg ìå ôßôëï «ÕÌÍÙÍÔÁÓ ÔÇÍ ÏËÕÌÐÉÁÊÇ ÖËÏÃÁ».
ÃíùóôÝò êáé áãáðçìÝíåò ìåóïãåéáêÝò ìåëùäßåò, ôñáãïýäéá ôùí: ÌÜíïõ ×áôæéäÜêé, Ìßêç ÈåïäùñÜêç êáé ìåãÜëåò åðéôõ÷ßåò ôïõ Äéåèíïýò ÈåÜôñïõ êáé ÊéíçìáôïãñÜöïõ.
Óõíïäåýåé ç ÏÑ×ÇÓÔÑÁ ÔÙÍ ÓÏËÉÓÔ ÔÇÓ ÁÈÇÍÁÓ.
