Η Ανάσταση του Χριστού, έχει τις προεκτάσεις της στη ζωή μας. Ο Χριστός έγινε πρωτότοκος των νεκρών, δηλαδή ό,τι συνέβη σ’ Αυτόν ως άνθρωπο και ως Θεάνθρωπο, συμβαίνει και για τον καθένα μας. Αν ίσταται ο Χριστός ανασταινόμαστε κι εμείς, αν πίπτει, πέφτουμε κι εμείς.
Σε αυτό το φύλλο αντί άρθρου, προτιμώ να αναδημοσιεύσω, αυτούσιο, το μήνυμα του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου, κ.κ. Χριστοδούλου, για την Ανάσταση του Χριστού μας και να συνμαρτυρήσω και εγώ μαζί με όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, μαζί με όλους εσάς, τους αναγνώστες του Υπεύθυνου Πολίτη, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
κ.κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 2006
Αγαπητά μου Παιδιά, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
«ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ, ΛΑΜΠΡΥΝΘΩΜΕΝ ΛΑΟΙ» μας καλεί σήμερα με τη γλώσσα της εκκλησιαστικής εμπειρίας ο επινίκιος υμνωδός. «Όντως ιερά και πανέορτος αύτη η σωτήριος νυξ και φωταυγής». Και η ημέρα «κλητή και αγία, βασιλίς και κυρία». «Εορτών εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων». Έτσι γιορτάζουμε την Ανάσταση εμείς οι ορθόδοξοι. Μέσα στο Φως, στην Ελπίδα, στη Δόξα, στον Αγώνα. Της δίδουμε νόημα υπαρξιακό. Δεν είναι υπόθεση μόνο ενός ιστορικού προσώπου, του Χριστού, πού εσταυρώθη και ανέστη εκ νεκρών. Αν ήταν έτσι, δηλαδή μία ατομική απλώς περίπτωση βεβαιωμένου έστω θαύματος, δεν θα μας ενδιέφερε και πολύ. Εκτός κι αν κολακευόμαστε επειδή ο δικός μας Αρχηγός αναστήθηκε, όπως το νοιώθουν για τον δικό τους πού πρώτευσε πολλοί φίλαθλοι, ή για τούς εθνικούς τους ήρωες πού διακρίθηκαν στα πεδία των μαχών πολλοί λαοί.
ΟΜΩΣ ΕΔΩ Ο ΜΕΝ ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕ την απερινόητη οντολογική σημαντικότητα του ανθρώπινου προσώπου, η δε Ανάσταση τη διάσωσή του. Έτσι, το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου λειτουργεί ως «σημείο», δηλαδή ως δείκτης ελευθερίας, πού αρνείται κάθε νομοτέλεια, αναγκαιότητα, προκαθορισμό της τύχης μας. Αυτό το μήνυμα της Θείας Αποκάλυψης μεταφράζεται σε πρόταση πού αφορά τον τρόπο της προσωπικής υπάρξεώς μας. Και ο τρόπος αυτός είναι ο καθημερινός αγώνας για την ουσιαστική μας σχέση με τον Σωτήρα Χριστό, για τη διάσωση της αξιοπρέπειάς μας, για τη διαφύλαξη της ελευθερίας άρνησης της ατομοκεντρικής υπαρκτικής αυτοτέλειας, για την υπέρβαση του θανάτου, για την αντίσταση στην ισοπέδωση πού επιχειρεί το επικοινωνιακό υπερσύστημα πού κατασκευάζει συνειδήσεις κατ’ εικόνα και ομοίωσή του.
ΑΛΛ’ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟΣ ΙΔΙΩΣ ΕΝΑΝΤΙΑ στην ισοπεδωτική πρακτική των επικυρίαρχων δυνάμεων δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα αν δεν είναι καρπός της πιστότητός μας στις πατροπαράδοτες πνευματικές ρίζες μας. Δημόσιος και ιδιωτικός βίος χωρίς την πολυτίμητη πίστη μας δεν νοούνται. Εκφυλίζονται σε σύγχυση και αβεβαιότητα. Η Εκκλησία σήμερα είναι και πάλιν η ελπίδα του μέλλοντος. Είναι κυρίως η ζωντανή και νέα αντίσταση στη δολοφονική τάξη του κόσμου, πού περνά από την κρεατομηχανή της κάθε ανεξάρτητη φωνή, κάθε συνειδησιακή μαρτυρία, κάθε εύλογη διαμαρτυρία. Είναι το αποκούμπι τού λαού και ιδίως της νεολαίας με πρόσωπο, πού μπροστά στα αδιέξοδα επαναστατεί. Γι’ αυτό και έχουν εναντίον της εκστρατεύσει οι χειριστές της αποκαθήλωσης όχι μόνο των συμβόλων της, αλλά και της δημόσιας φωνής της.
ΑΔΕΛΦΟΙ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ
