ι κυβερνήσεις και η Παγκόσμια διακυβέρνηση, έχουν βρει έναν έξυπνο τρόπο για να …ξοφλάνε… τις υποχρεώσεις τους προς την ανθρωπότητα. Ονομάζουν μία ημέρα, από τις 365 ημέρες του χρόνου, Παγκόσμια και …καθαρίζουνε… για τις άλλες 364!
Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Παγκόσμια ημέρα των ατόμων με αναπηρίες. Παγκόσμια ημέρα για το Περιβάλλον. Παγκόσμια ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Παγκόσμια ημέρα του Παιδιού. Παγκόσμια ημέρα καταπολέμησης της πείνας. Παγκόσμια ημέρα κατά της Ανθρώπινης Δουλείας. Παγκόσμια ημέρα… Παγκόσμια ημέρα… Παγκόσμια ημέρα… και άλλες πολλές Παγκόσμιες ημέρες που προσφέρουν άλλοθι για την καθημερινή αδιαφορία και καταπάτηση όλων των αρχών, αξιών και λόγων για τους οποίους θεσπίστηκαν και υποτίθεται ότι υπενθυμίζουν οι Παγκόσμιες αυτές ημέρες. Καθώς:
Κάθε μέρα που περνάει βιάζεται βάναυσα το περιβάλλον.
Κάθε μέρα πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι από την πείνα.
Καθημερινά και παντού καταπατούνται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, άνθρωποι φυλακίζονται, σκοτώνονται, πωλούνται, αδικούνται και εξαθλιώνονται χωρίς να έχουν την δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Κάθε ημέρα που ξημερώνει είναι ίδια με την προηγούμενη για τα άτομα με αναπηρίες.
Κάθε λεπτό της ώρας, παιδιά σε όλο τον κόσμο, ανυπεράσπιστα αγγελούδια κακοποιούνται με κάθε δυνατό τρόπο ή πεθαίνουν από την πείνα και τις κακουχίες.
Εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας χτυπημένοι από τον ιό του AIDS χάνουν την μάχη με τον ιό. Μια μάχη που για πολλούς από αυτούς δεν πρόλαβε καν να ξεκινήσει.
Εκατομμύρια γυναίκες στη γη βασανίζονται, κακοποιούνται, γεννιούνται απλά για να πεθάνουν αφού αξίζουν λιγότερο από ένα ζώο, από μια αγελάδα.
Εμείς όμως; Εμείς έχουμε τις Παγκόσμιες ημέρες για να θυμόμαστε ότι πρέπει να παλέψουμε για όλα αυτά που τον υπόλοιπο χρόνο έχουμε ξεχάσει.
Θα βρεθούν και κάποιοι βέβαια, αρκετοί ίσως, που θα πουν. Γιατί; Είσαι αντίθετος με την Παγκόσμια ημέρα… δεν θέλεις να υπάρχει;
Ασφαλώς και είμαι αντίθετος όταν, η συγκεκριμένη, δεν χρησιμοποιείται για απολογισμό όσων έγιναν, προγραμματισμό αυτών που θα γίνουν και για την λήψη ουσιαστικών μέτρων που θα αποδεικνύουν, στην πράξη και όχι στην θεωρία, το πραγματικό ενδιαφέρον.
Ασφαλώς και είμαι αντίθετος όταν χρησιμοποιείται για μεγάλα λόγια και δάκρυα… άντε και για καμιά φιλανθρωπία της στιγμής από τους μεγαλόσχημους και …δυνατούς… δυνάστες της ανθρωπότητας.
Φυσικά και είμαι αντίθετος όταν την συγκεκριμένη μέρα ακούω τα μύρια δακρύβρεκτα λόγια για τα «κακόμοιρα τα άτομα με αναπηρίες» και την επομένη συνεχίζω να βλέπω αυτοκίνητα παρκαρισμένα στα πεζοδρόμια, πάνω στις ειδικές ράμπες που θα διευκόλυναν την μετακίνηση αυτών «ων κακόμοιρων των αναπήρων».
Ήμουν και θα είμαι αντίθετος, όσο συνεχίζουν οι λίγοι να ευημερούν σε βάρος των πολλών, όσο ο δυνατός επιβάλλεται στον αδύνατο και ο ισχυρός στον λιγότερο ισχυρό.
Πως δεν θα πρέπει να είμαι αντίθετος όταν, ακούω αυτούς που ξοδεύουν δισεκατομμύρια για όπλα μαζικής καταστροφής και μετά δημιουργούν πολέμους για να τα χρησιμοποιήσουν, να …κόπτονται… για τα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα και τις κακουχίες.
Γιατί άραγε θα πρέπει εμείς οι απλοί άνθρωποι να χρειαζόμαστε μία Παγκόσμια ημέρα για να θυμόμαστε ότι είμαστε Άνθρωποι. Αυτή ας την αφήσουμε σε αυτούς που την χρειάζονται. Αυτούς που κάθε μέρα, εάν ήθελαν, θα μπορούσαν να σώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από την πείνα, τη φτώχια, την αδικία …τον θάνατο.
Εμείς έχουμε 364 ημέρες μπροστά μας, ΑΝΩΝΥΜΑ, να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε και να συνεχίζουμε να είμαστε Άνθρωποι. Αυτοί έχουν μόνο μία… την συγκεκριμένη.
Έ, αυτή και κάθε άλλη Παγκόσμια Υποκρισία …τους την χαρίζουμε, τους την δίνουμε, χωρίς συγχωροχάρτι όμως!!
