για περισοτερες πληροφοριες πατηστε εδω >>>
http://www.watchtower.org/languages/greek/index.html
και εδω >>> http://www.jwnews.co.nr

Ο ΡΙΚΑΡΝΤΟ θυμάται ακόμη που καθόταν με τη σύζυγό του, τη Μαρία, στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου. * Κανένας από τους δύο δεν είχε το κουράγιο να διαβάσει τα αποτελέσματα των πρόσφατων ιατρικών εξετάσεων της Μαρίας. Κατόπιν, ο Ρικάρντο άνοιξε το φάκελο και έριξαν μια γρήγορη ματιά στην ιατρική ορολογία της έκθεσης. Εντόπισαν τη λέξη «καρκίνος», και τότε άρχισαν και οι δυο τους να κλαίνε καθώς συνειδητοποιούσαν την πλήρη σημασία εκείνης της λέξης.

«Ο γιατρός ήταν πολύ καλοσυνάτος», θυμάται ο Ρικάρντο, «αλλά όπως ήταν φανερό, αντιλαμβανόταν τη σοβαρότητα της κατάστασης επειδή μας έλεγε συνεχώς ότι έπρεπε να εμπιστευόμαστε στον Θεό».

Ο γιατρός μάς έλεγε συνεχώς ότι έπρεπε να εμπιστευόμαστε στον Θεό

Προτού ξεκινήσει η ακτινοθεραπεία, ο γιατρός της Μαρίας παρατήρησε ακούσιες κινήσεις στο δεξί της πόδι. Περαιτέρω εξετάσεις αποκάλυψαν ότι ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση στον εγκέφαλό της. Έπειτα από θεραπεία μόνο μίας εβδομάδας, η ακτινοθεραπεία διακόπηκε. Η Μαρία έπεσε σε κώμα και πέθανε δύο μήνες αργότερα. «Χάρηκα που είχαν τελειώσει τα βάσανά της», εξηγεί ο Ρικάρντο, «αλλά μου έλειπε τόσο πολύ ώστε ευχόμουν να τερματιζόταν και η δική μου ζωή. Πολλές φορές κραύγαζα στον Θεό: “Γιατί επέτρεψες να συμβεί αυτό;”»

Όταν Πλήττουν Τραγωδίες, τα Ερωτήματα Πληθαίνουν
Όπως ο Ρικάρντο, αναρίθμητοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναγκάζονται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα των παθημάτων. Πολλές φορές, αυτοί που υποφέρουν είναι οι αθώοι. Σκεφτείτε τη βαθιά οδύνη που προκαλούν οι αμείλικτες ένοπλες συγκρούσεις οι οποίες μαστίζουν την ανθρωπότητα. Ή αναλογιστείτε τον πόνο που νιώθουν τα πολυάριθμα θύματα των βιασμών, της παιδικής κακοποίησης, της βίας στο σπίτι και άλλων κακών πράξεων του ανθρώπου. Στο διάβα της ιστορίας φαίνεται ότι δεν υπήρξαν όρια στην αδικία και στον πόνο που άντρες και γυναίκες ήταν διατεθειμένοι να προκαλέσουν ο ένας στον άλλον. (Εκκλησιαστής 4:1-3) Επίσης υπάρχει η οδύνη που αντιμετωπίζουν τα θύματα των φυσικών καταστροφών ή των συναισθηματικών, διανοητικών και σωματικών παθήσεων. Δεν προξενεί απορία το ότι πολλοί ρωτούν: «Γιατί επιτρέπει ο Θεός τέτοιου είδους παθήματα;»

Ακόμη και για όσους έχουν θρησκευτικές πεποιθήσεις, ποτέ δεν είναι εύκολη η αντιμετώπιση των παθημάτων. Και εσείς ίσως αναρωτιέστε για ποιο λόγο ένας στοργικός, παντοδύναμος Θεός μπορεί να επιτρέπει τα ανθρώπινα παθήματα. Η εξεύρεση μιας ικανοποιητικής και αξιόπιστης απάντησης σε αυτό το βασανιστικό ερώτημα είναι ζωτική για την ειρήνη της διάνοιάς μας καθώς και για τη σχέση μας με τον Θεό. Η Αγία Γραφή δίνει αυτή την απάντηση.
ΣΤΟ διάβα των αιώνων, το ερώτημα γιατί επιτρέπει ο Θεός τα παθήματα έχει προβληματίσει πολλούς φιλοσόφους και θεολόγους. Μερικοί έχουν ισχυριστεί ότι, εφόσον ο Θεός είναι παντοδύναμος, εκείνος πρέπει να ευθύνεται τελικά για τα παθήματα. Ο συγγραφέας του συγγράμματος Οι Ομιλίες του Κλήμεντος, ενός απόκρυφου έργου του δεύτερου αιώνα, ισχυρίστηκε ότι ο Θεός κυβερνάει τον κόσμο και με τα δυο του χέρια. Με το «αριστερό», τον Διάβολο, προκαλεί παθήματα και ταλαιπωρίες, και με το «δεξί», τον Ιησού, σώζει και ευλογεί.

’λλοι, αδυνατώντας να δεχτούν ότι ο Θεός θα μπορούσε να επιτρέπει τα παθήματα έστω και αν δεν τα προκαλεί, έχουν επιλέξει να αρνούνται ότι υπάρχουν παθήματα. «Το κακό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αυταπάτη και δεν έχει πραγματική υπόσταση», έγραψε η Μαίρη Μπέικερ Έντι. «Αν εκλαμβάναμε την αμαρτία, τις αρρώστιες και το θάνατο ως ανύπαρκτα πράγματα, αυτά θα εξαφανίζονταν».—Επιστήμη και Υγεία με Κλειδί για τις Γραφές (Science and Health With Key to the Scriptures).

Λόγω των τραγικών γεγονότων της ιστορίας, ιδιαίτερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι και τις ημέρες μας, πολλοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Θεός απλώς δεν μπορεί να αποτρέψει τα παθήματα. «Το Ολοκαύτωμα, κατά την άποψή μου, έχει δείξει πόσο άτοπο είναι να αποδίδεται αβίαστα στον Θεό η ιδιότητα της παντοδυναμίας», έγραψε ο Εβραίος λόγιος Ντέιβιντ Γουλφ Σίλβερμαν. «Αν πρόκειται να κατανοήσουμε τον Θεό με κάποιον τρόπο», πρόσθεσε, «τότε η αγαθότητά Του πρέπει να συμβιβάζεται με την ύπαρξη του κακού, και αυτό συμβαίνει μόνο αν Εκείνος δεν είναι παντοδύναμος».

Ωστόσο, οι ισχυρισμοί ότι ο Θεός είναι κατά κάποιον τρόπο συνεργός στα παθήματα, ότι είναι ανίκανος να τα αποτρέψει ή ότι τα παθήματα είναι απλώς αποκύημα της φαντασίας μας προσφέρουν ελάχιστη παρηγοριά σε όσους υποφέρουν. Το σημαντικότερο δε είναι ότι τέτοιες πεποιθήσεις συγκρούονται εντελώς με τον δίκαιο, δυναμικό και στοργικό Θεό που αποκαλύπτεται στις σελίδες της Αγίας Γραφής. (Ιώβ 34:10, 12· Ιερεμίας 32:17· 1 Ιωάννη 4:8.. ) Τι λέει, λοιπόν, η Γραφή σχετικά με το λόγο για τον οποίο έχουν επιτραπεί τα παθήματα;

Πώς ’ρχισαν τα Παθήματα;
Ο Θεός δεν δημιούργησε τους ανθρώπους για να υποφέρουν. Τουναντίον, προίκισε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα, με τέλεια διάνοια και σώμα, ετοίμασε έναν απολαυστικό κήπο ως σπίτι τους και τους ανέθεσε ένα γεμάτο νόημα, ικανοποιητικό έργο. (Γένεση 1:27, 28, 31· 2:8...) Ωστόσο, η συνεχιζόμενη ευτυχία τους εξαρτόταν από το αν θα αναγνώριζαν τη διακυβέρνηση του Θεού καθώς και το δικαίωμα που είχε εκείνος να αποφασίζει τι ήταν καλό και τι κακό. Αυτό το αποκλειστικό δικαίωμα του Θεού αντιπροσωπευόταν από ένα δέντρο το οποίο ονομαζόταν «το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού». (Γένεση 2:17) Ο Αδάμ και η Εύα θα έδειχναν την υποταγή τους στον Θεό αν υπάκουαν στην εντολή του να μη φάνε από εκείνο το δέντρο. *

Το τραγικό είναι ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν υπάκουσαν στον Θεό. Ένα στασιαστικό πνευματικό πλάσμα, το οποίο προσδιορίστηκε αργότερα ως ο Σατανάς ο Διάβολος, έπεισε την Εύα ότι δεν ήταν για το καλύτερο συμφέρον της το να υπακούσει στον Θεό. Μάλιστα, ο Θεός υποτίθεται ότι της αποστερούσε κάτι ιδιαίτερα επιθυμητό: την ανεξαρτησία, το δικαίωμα να επιλέγει η ίδια τι ήταν καλό και τι κακό. Ο Σατανάς ισχυρίστηκε ότι, αν εκείνη έτρωγε από το δέντρο, “τα μάτια της θα ανοίγονταν και η ίδια θα γινόταν σαν τον Θεό, γνωρίζοντας το καλό και το κακό”. (Γένεση 3:1-6· Αποκάλυψη 12:9) Παραπλανημένη από την προοπτική της ανεξαρτησίας, η Εύα πήρε από τον απαγορευμένο καρπό, ενώ λίγο αργότερα τη μιμήθηκε και ο Αδάμ.

Ο Αδάμ και η Εύα απέρριψαν τη θεϊκή διακυβέρνηση


Εκείνη την ίδια ημέρα, ο Αδάμ και η Εύα άρχισαν να υφίστανται τις συνέπειες του στασιασμού τους. Επειδή απέρριψαν τη θεϊκή διακυβέρνηση, έχασαν την προστασία και τις ευλογίες που τους είχε προσφέρει η υποταγή τους στον Θεό. Ο Θεός τούς εκδίωξε από τον Παράδεισο και είπε στον Αδάμ: «Καταραμένη είναι η γη εξαιτίας σου. Με πόνο θα τρως τα προϊόντα της όλες τις ημέρες της ζωής σου. Με τον ιδρώτα του προσώπου σου θα τρως ψωμί μέχρι να επιστρέψεις στη γη». (Γένεση 3:17, 19) Ο Αδάμ και η Εύα άρχισαν να υπόκεινται στις αρρώστιες, στον πόνο, στα γηρατειά και στο θάνατο. Τα παθήματα είχαν γίνει μέρος των ανθρώπινων βιωμάτων.—Γένεση 5:29.

Τακτοποίηση του Ζητήματος
Κάποιος ίσως ρωτήσει: “Δεν θα μπορούσε ο Θεός απλώς να παραβλέψει το αμάρτημα του Αδάμ και της Εύας;” Όχι, επειδή κάτι τέτοιο θα υπονόμευε ακόμη περισσότερο το σεβασμό για την εξουσία του, ίσως δε και να ενθάρρυνε μελλοντικούς στασιασμούς με αποτέλεσμα ακόμη μεγαλύτερα παθήματα. (Εκκλησιαστής 8:11) Επιπρόσθετα, το να ανεχτεί ο Θεός εκείνη την ανυπακοή θα τον έκανε συνένοχο στην αδικοπραγία. Ο Βιβλικός συγγραφέας Μωυσής μάς υπενθυμίζει: «Τα έργα του Θεού είναι τέλεια, διότι όλες οι οδοί του είναι δικαιοσύνη. Θεός πιστότητας, στον οποίο δεν υπάρχει αδικία· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός». (Δευτερονόμιο 32:4, υποσημείωση στη ΜΝΚ) Για να είναι συνεπής με τον εαυτό του, ο Θεός έπρεπε να αφήσει τον Αδάμ και την Εύα να υποστούν τις συνέπειες της ανυπακοής τους.

Γιατί δεν κατέστρεψε ο Θεός αμέσως το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι μαζί με τον Σατανά, τον αόρατο υποκινητή του στασιασμού τους; Είχε τη δύναμη να το κάνει. Ο Αδάμ και η Εύα δεν θα έφερναν σε ύπαρξη απογόνους που θα υπόκειντο στην κληρονομιά των παθημάτων και του θανάτου. Ωστόσο, μια τέτοια εκδήλωση θεϊκής δύναμης δεν θα αποδείκνυε το κατά πόσο ήταν δικαιωματική η εξουσία του Θεού πάνω στα νοήμονα πλάσματά του. Επιπλέον, αν ο Αδάμ και η Εύα πέθαιναν άτεκνοι, αυτό θα σήμαινε την αποτυχία του σκοπού που είχε ο Θεός να γεμίσει τη γη με τους τέλειους απογόνους τους. (Γένεση 1:28...) Επίσης, «ο Θεός δεν είν’ άνθρωπος . . . Όταν λέει κάτι, το κάνει κιόλας, και όταν κάτι υπόσχεται, το πραγματοποιεί».—Αριθμοί 23:19, Η Αγία Γραφή, Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα.

Ενεργώντας σε αρμονία με την τέλεια σοφία του, ο Ιεχωβά Θεός αποφάσισε να επιτρέψει να συνεχιστεί αυτός ο στασιασμός για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Οι στασιαστές θα είχαν επαρκείς ευκαιρίες να βιώσουν τα επακόλουθα της ανεξαρτησίας από τον Θεό. Η ιστορία θα καταδείκνυε πέραν πάσης αμφιβολίας την ανάγκη της ανθρωπότητας για θεϊκή καθοδηγία καθώς και την ανωτερότητα της διακυβέρνησης του Θεού από αυτήν των ανθρώπων ή του Σατανά. Παράλληλα, ο Θεός έκανε ενέργειες για να διασφαλίσει ότι ο αρχικός του σκοπός για τη γη θα εκπληρωνόταν. Υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν ένα «σπέρμα», δηλαδή ένας «απόγονος», που θα “έπληττε τον Σατανά στο κεφάλι”, τερματίζοντας μια για πάντα το στασιασμό του και τα καταστρεπτικά αποτελέσματά του.—Γένεση 3:15, υποσημείωση στη ΜΝΚ.

Ο Ιησούς Χριστός ήταν εκείνο το υποσχεμένο Σπέρμα. Στο εδάφιο 1 Ιωάννη 3:8 διαβάζουμε ότι “ο Γιος του Θεού φανερώθηκε για να διαλύσει τα έργα του Διαβόλου”. Το έκανε αυτό καταθέτοντας την τέλεια ανθρώπινη ζωή του και καταβάλλοντας το λυτρωτικό αντίτιμο για να απολυτρώσει τα παιδιά του Αδάμ από την κληρονομημένη αμαρτία και το θάνατο. (Ιωάννης 1:29· 1 Τιμόθεο 2:5, 6) Όσοι ασκούν αληθινά πίστη στη θυσία του Ιησού λαβαίνουν την υπόσχεση για μόνιμη ανακούφιση από τα παθήματα. (Ιωάννης 3:16· Αποκάλυψη 7:17) Πότε θα συμβεί αυτό;

Τέλος στα Παθήματα
Η απόρριψη της εξουσίας του Θεού έχει προκαλέσει ανείπωτα παθήματα. Είναι, λοιπόν, κατάλληλο να χρησιμοποιήσει ο Θεός μια ειδική εκδήλωση της εξουσίας του για να τερματίσει τα ανθρώπινα παθήματα και να φέρει σε πέρας τον αρχικό του σκοπό για τη γη. Ο Ιησούς έκανε λόγο για αυτή τη θεϊκή προμήθεια όταν δίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται: «Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, . . . ας έρθει η βασιλεία σου. Ας γίνει το θέλημά σου, όπως στον ουρανό, έτσι και πάνω στη γη».—Ματθαίος 6:9, 10.

Ο χρόνος που έχει παραχωρήσει ο Θεός στους ανθρώπους για να πειραματιστούν με τρόπους αυτοκυβέρνησης πρόκειται να τελειώσει σύντομα. Σε εκπλήρωση της Βιβλικής προφητείας, η Βασιλεία του εγκαθιδρύθηκε στους ουρανούς το 1914 με Βασιλιά της τον Ιησού Χριστό. # Σύντομα, αυτή η βασιλεία θα συντρίψει και θα βάλει τέλος σε όλες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις.—Δανιήλ 2:44.

Στη διάρκεια της σύντομης επίγειας διακονίας του, ο Ιησούς πρόσφερε μια πρόγευση των ευλογιών που θα φέρει στην ανθρωπότητα η αποκατάσταση της θεϊκής διακυβέρνησης. Τα Ευαγγέλια παρέχουν αποδείξεις τού ότι ο Ιησούς έδειξε συμπόνια για μέλη της ανθρώπινης κοινωνίας που ήταν φτωχά και έπεφταν θύματα διακρίσεων. Θεράπευσε αρρώστους, έθρεψε πεινασμένους και ανέστησε νεκρούς. Ακόμη και οι δυνάμεις της φύσης υπάκουαν στη φωνή του. (Ματθαίος 11:5· Μάρκος 4:37-39· Λουκάς 9:11-16) Φανταστείτε τι θα επιτελέσει ο Ιησούς όταν θα χρησιμοποιήσει την εξαγνιστική επίδραση της λυτρωτικής του θυσίας για να ωφελήσει ολόκληρη την υπάκουη ανθρωπότητα! Η Αγία Γραφή υπόσχεται ότι, μέσω της διακυβέρνησης του Χριστού, ο Θεός «θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια [των ανθρώπων], και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια».—Αποκάλυψη 21:4.

Παρηγοριά για Όσους Υποφέρουν
Πόσο ενισχυτικό είναι να γνωρίζουμε ότι ο στοργικός και παντοδύναμος Θεός μας, ο Ιεχωβά, ενδιαφέρεται για εμάς και ότι θα φέρει ανακούφιση στην ανθρωπότητα σύντομα! Συνήθως, ένας ασθενής που βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση δέχεται πρόθυμα ιατρική αγωγή η οποία θα τον θεραπεύσει έστω και αν αυτή είναι πολύ οδυνηρή. Παρόμοια, αν γνωρίζουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται ο Θεός τα ζητήματα θα φέρει αιώνιες ευλογίες, αυτή η γνώση μπορεί να μας στηρίξει άσχετα με το ποιες προσωρινές δυσκολίες αντιμετωπίζουμε.

Ο Ρικάρντο, ο οποίος αναφέρθηκε στο προηγούμενο άρθρο, είναι ένα άτομο που έμαθε να αντλεί παρηγοριά από τις υποσχέσεις της Γραφής. «Μετά το θάνατο της συζύγου μου, είχα την έντονη επιθυμία να απομονωθώ», θυμάται, «αλλά δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι αυτό δεν θα έφερνε πίσω τη σύζυγό μου και ότι απλώς θα χειροτέρευε τη συναισθηματική μου κατάσταση». Αντίθετα, ο Ρικάρντο ενέμεινε στη συνήθεια που είχε να παρακολουθεί τις Χριστιανικές συναθροίσεις και να μεταδίδει το άγγελμα της Γραφής σε άλλους. «Καθώς ένιωθα τη στοργική υποστήριξη του Ιεχωβά και παρατηρούσα πώς απαντούσε στις προσευχές μου για πράγματα που φαίνονταν μικρά, τον πλησίαζα ακόμη περισσότερο», λέει ο Ρικάρντο. «Αυτή η κατανόηση για την αγάπη του Θεού ήταν που με βοήθησε να υπομείνω τη χειρότερη, σίγουρα, δοκιμασία που είχα αντιμετωπίσει ποτέ». Επίσης, παραδέχεται: «Η σύζυγός μου εξακολουθεί να μου λείπει πάρα πολύ, αλλά τώρα πιστεύω ακράδαντα ότι τίποτα από όσα επιτρέπει ο Ιεχωβά να συμβαίνουν δεν μπορεί να μας προξενήσει μόνιμη βλάβη».



Ο Θεός υπόσχεται έναν κόσμο απαλλαγμένο από παθήματα



Λαχταράτε εσείς, όπως ο Ρικάρντο και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι, τον καιρό κατά τον οποίο τα τωρινά παθήματα της ανθρωπότητας «δεν θα έρχονται στη μνήμη ούτε θα ανεβαίνουν στην καρδιά»; (Ησαΐας 65:17) Να είστε βέβαιοι ότι θα μπορέσετε να απολαύσετε τις ευλογίες της Βασιλείας του Θεού αν ακολουθείτε τη συμβουλή της Γραφής: «Αναζητήστε τον Ιεχωβά, ενόσω μπορεί να βρεθεί. Επικαλεστείτε τον ενόσω είναι κοντά».—Ησαΐας 55:6.

Για να βοηθηθείτε να το κάνετε αυτό, φροντίστε να αποτελεί η ανάγνωση και η προσεκτική μελέτη του Λόγου του Θεού προτεραιότητα στη ζωή σας. Γνωρίστε τον Θεό και εκείνον τον οποίο απέστειλε, τον Ιησού Χριστό. Να αγωνίζεστε να ζείτε σε αρμονία με τους κανόνες του Θεού δείχνοντας έτσι ότι είστε πρόθυμοι να υποτάσσεστε στην κυριαρχία του. Αυτή η πορεία θα σας φέρει μεγαλύτερη ευτυχία τώρα, παρά τις δοκιμασίες που ίσως χρειάζεται να αντιμετωπίσετε. Στο δε μέλλον, η πορεία αυτή θα έχει ως αποτέλεσμα να απολαύσετε ζωή σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από παθήματα.—Ιωάννης 17:3.



* Στην υποσημείωση του εδαφίου Γένεση 2:17, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ (The Jerusalem Bible) εξηγεί ότι «η γνώση του καλού και του κακού» είναι «η δύναμη που έχει κάποιος να αποφασίζει . . . τι είναι καλό και τι κακό και να ενεργεί ανάλογα, η αξίωση πλήρους ηθικής ανεξαρτησίας, μέσω της οποίας ο άνθρωπος αρνείται να αναγνωρίσει την ιδιότητά του ως δημιουργημένου όντος», και προσθέτει: «Το πρώτο αμάρτημα αποτελούσε επίθεση κατά της κυριαρχίας του Θεού